"Odpowiednie stosowanie" polegające na przenoszeniu określonych rozwiązań prawnych, zawartych w jednej z ustaw, na grunt innej regulacji ustawowej, musi respektować postanowienia tego ostatniego aktu normatywnego. Nie do zaakceptowania byłaby bowiem taka sytuacja, w której "odpowiednio stosowany" przepis wypaczałby sens i cel regulacji o znaczeniu zasadniczym i podstawowym.
Zastosowanie na gruncie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, ze zm.; (na podstawie odesłania z art. 112 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.,) art. 306g tej ostatniej ustawy, nie może mieć miejsca.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Chustecka (spr.), Asesor WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi F. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wydania zaświadczenia o wysokości zadłużenia oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z [...] stycznia 2008 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej, działając na podstawie art. 138 § 1pkt 1 w zw. z art. 105 §1 (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej jako "Kpa") oraz art. 31, art. 50 ust. 4 w zw. z art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, ze zm.; dalej jako "uosus"), utrzymał w mocy decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział Wojewódzki w O. z [...] września 2007 r. umarzającą postępowanie w sprawie wydania zaświadczenia o wysokości zadłużenia zbywcy nieruchomości, tj. dłużnika ZUS - A. Sp. z o.o., w trybie art. 306g ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej jako "Op") dla nabywcy nieruchomości - F. Sp. z o.o. ("Skarżącej" w niniejszej sprawie).
Minister Pracy i Polityki Społecznej powyższe rozstrzygnięcie wydał na podstawie następującego stanu faktycznego.
Pismem z 28 czerwca 2007 r. pełnomocnik Skarżącej zwrócił się do ZUS z wnioskiem o wydanie w trybie art. 306g w zw. z art. 112 §1 Op zaświadczenia o wysokości zaległości A. Sp. z o.o. wobec ZUS. We wniosku wskazał, że oświadczenie o wyrażeniu zgody A. Sp. z o.o., jako zbywcy nieruchomości, na wystąpienie przez Skarżącą do organów właściwych w zakresie ubezpieczeń społecznych z wnioskiem o wydanie przedmiotowego zaświadczenia, zostanie doręczone przez A. Sp. z o.o. bezpośrednio, jako załącznik do wniosku.
W odpowiedzi na powyższy wniosek, pismem z 18 lipca 2007 r. ZUS poinformował Skarżącą, iż brak jest podstaw do wydania w tym trybie zaświadczenia. ZUS wskazał, że zaświadczenia o stanie rozliczeń na kontach płatników mogą być wydawane wyłącznie na wniosek płatników składek i tylko w trybie określonym przepisami Kpa, który to tryb wynika z art. 123 uosus w zw. z art. 50 ust. 4 uosus. ZUS wskazał również, że w myśl art. 31 uosus do należności z tytułu składek stosuje się odpowiednio wymienione przepisy Op, w tym jej art. 112, jednakże przepisy te nie zawierają odesłania do art. 306g Op.
Powyższe stanowisko zostało potwierdzone, wydaną na podstawie art. 105 § 1 Kpa w zw. z art. 123 uosus, decyzją ZUS z [...] września 2007 r., którą organ umorzył postępowanie w sprawie wydania przedmiotowego zaświadczenia. W jej uzasadnieniu ZUS ponownie wskazał na brak podstaw prawnych do wydania zaświadczenia w trybie art. 306g Op. Podniósł, że powołany przepis reguluje wystawianie zaświadczeń na wniosek osób trzecich, jednakże aby ZUS mógł na tej postawie wydawać zaświadczenia to art. 31 uosus powinien zawierać wyraźne odesłanie do odpowiedniego stosowania tego przepisu. W związku z tym stwierdził, że postępowanie w sprawie wydania zaświadczenia o żądanej treści stało się bezprzedmiotowe i umorzył postępowanie. Doręczając powyższe rozstrzygnięcie pouczył Skarżącą o przysługującym jej prawie wniesienia odwołania do sądu powszechnego.
Stosując się do powyższego pouczenia Skarżąca wniosła odwołanie, kierując je do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SO w K.. W odwołaniu zarzuciła decyzji ZUS naruszenie: