Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Radosław Teresiak, asesor WSA Piotr Dębkowski, Protokolant referent stażysta Krzysztof Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi E. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności osoby trzeciej wraz ze spółką za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2010 r. oddala skargę
I. Stan sprawy przedstawia się następująco:
1. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. (zwany dalej: "NUS"), decyzją z [...] sierpnia 2015r., orzekł o solidarnej odpowiedzialności E. B.(zwana dalej: "Skarżącą") jako osoby trzeciej wraz ze Spółką C. Sp. z o.o. (zwana dalej: "Spółką") za zaległości podatkowe Spółki, z tytułu podatku od towarów i usług (zwany dalej: "VAT") za styczeń - grudzień 2010r. w łącznej wysokości 2.207.221 zł z odsetkami za zwłokę - 1.261.263 zł i kosztami postępowania egzekucyjnego w wysokości 190.003,60 zł.
NUS stwierdził, że w sprawie spełniono przesłanki pozytywne do przeniesienia odpowiedzialności na ww. członka zarządu, wynikające z art. 116 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015r., poz. 613 ze zm., zwana dalej: "O.p.") i nie zaszły przesłanki negatywne, uwalniające Skarżącą od odpowiedzialności za zaległości Spółki. Skarżąca nie wykazała, że we właściwym czasie zgłosiła wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęła postępowanie układowe mające na celu zaspokojenie wierzycieli.
2. Skarżąca w odwołaniu z 17 września 2015r., wnosząc o uchylenie ww. decyzji NUS w całości i umorzenie postępowania, względnie o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, zarzuciła NUS naruszenie:
a) art. 121, art. 122, art. 180, art. 187, art. 191 i art. 197 § 1 O.p. przez ich niezastosowanie, niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, brak zgromadzenia wszystkich dostępnych dowodów, a przez to niewyjaśnienie wszystkich istotnych w sprawie okoliczności i wydanie decyzji w oparciu o niekompletny materiał dowodowy, naruszając jednocześnie zasadę, aby prowadzić postępowanie w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, a w szczególności:
- brak wszechstronnych ustaleń, co do daty wygaśnięcia mandatu Skarżącej jak członka zarządu Spółki, oddalenie wniosku o dokonanie oględzin akt rejestrowych Spółki i dopuszczenie dowodu z dokumentów zawartych w tych aktach na okoliczność daty wygaśnięcia mandatu Skarżącej i w konsekwencji błędne ustalenie, że Skarżąca zaprzestała pełnić ww. funkcję 21 lutego 2012r.,
- brak wszechstronnych ustaleń, co do określenia daty, w której wystąpiły przesłanki do ogłoszenia upadłości Spółki, w tym bezzasadne oddalenie wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości i księgowości na okoliczność sytuacji finansowej i majątkowej Spółki w latach 2010-2011, a w szczególności braku podstaw do wszczęcia postępowania upadłościowego i naprawczego wobec Spółki do 31 stycznia 2012r.;
b) art. 116 § 1 O.p. - przez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że wobec Skarżącej zachodzą przesłanki do pociągnięcia jej do subsydiarnej odpowiedzialności podatkowej za zaległości podatkowe Spółki.
3. Dyrektor Izby Skarbowej w W.(zwany dalej: "DIS") decyzją z [...] grudnia 2015r., utrzymał w mocy ww. decyzję NUS, podtrzymując jej podstawę faktyczną i prawną.
Według DIS w sprawie spełniono formalne warunki orzeczenia o odpowiedzialności Skarżącej określone w art. 108 O.p. Z zapisów w Krajowym Rejestrze Sądowym wynika, że w dacie kiedy upływały terminy płatności VAT od stycznia do grudnia 2010r. Skarżąca była prezesem zarządu Spółki. Egzekucja wobec Spółki była bezskuteczna, z uwagi na brak ujawnionego majątku Spółki. Czynności podejmowane przez organ egzekucyjny nie doprowadziły do wyegzekwowania kwot na pokrycie zaległości podatkowych Spółki, nie udało się też ustalić majątku Spółki, do którego można by było skutecznie prowadzić postępowanie egzekucyjne. W sprawie spełniono więc pozytywne przesłanki odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej - Skarżącej i nie zaszły przesłanki egzoneracyjne, wymienione w art. 116 § 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2 O.p. Z ustaleń NUS wynika, iż przesłanki do ogłoszenia upadłości Spółki zaszły w 2010r., kiedy Spółka zaprzestała regulować swoje zobowiązania podatkowe względem Skarbu Państwa, zaś z materiału dowodowego nie wynika, aby taki wniosek został złożony.