Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Golec, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Sędzia WSA Alojzy Skrodzki (spr.), Protokolant Urszula Hoduń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2008 r. sprawy ze skargi I. AG z siedzibą w S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] października 2007 r., nr [...], 2) stwierdza, że uchylone postanowienia nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz I. AG z siedzibą w S. kwotę 340 zł (słownie: trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym postanowieniem, wydanym na podstawie art. 220 § 2, art. 233 § 1 pkt 1, art. 239 oraz art. 168 § 2, art. 169 § 1 w związku z art. 72 § 1 pkt 1, art. 73 § 1 pkt 1, art. 75 § 2 pkt 1 lit. b) i § 3, 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), powoływanej w dalszej części jako "O.p." w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.), zwanej dalej "p.c.c.", Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] października 2007 r., którym pozostawiono bez rozpatrzenia wniosek I. AG o stwierdzenie i zwrot nadpłaty tytułem nienależnie zapłaconego wraz z odsetkami podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu nabycia wierzytelności od T. S.A.
Z akt sprawy wynika, że w dniu 21 czerwca 2007 r. skarżąca złożyła do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. wniosek o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w łącznej wysokości 642.773,90 zł, w tym 526.979 zł tytułem nienależnie zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych od cesji wierzytelności wymienionych w zestawieniu dołączonym do wniosku i 115.794,90 zł tytułem odsetek za zwłokę.
Z treści wniosku wynika, że w okresie od 1 sierpnia 2003 r. do 11 czerwca 2004 r. skarżąca zawarła ze spółką T. S.A. w W. dziesięć umów sprzedaży wymagalnych wierzytelności przysługujących T. S.A. z tytułu niezapłaconych należności za usługi świadczone na rzecz poszczególnych odbiorców. Z tytułu zawarcia tych umów skarżąca złożyła stosowne deklaracje podatkowe PCC-1 oraz w dniu 9 sierpnia 2006 r. wpłaciła podatek. Ponadto we wniosku skarżąca powołała się na treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 1 marca 2007 r. sygn. akt IIISA/Wa 4194/06 uchylającego niekorzystne dla skarżącej postanowienie i decyzję organów podatkowych obu instancji wydanych na podstawie art. 14a O.p. w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania art. 2 pkt 4 p.c.c. w odniesieniu do czynności zakupu wierzytelności własnych przedsiębiorcy przez podmiot trudniący się profesjonalnym obrotem wierzytelnościami.
Kolejno pismem z dnia [...] sierpnia 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego, powołując przepis art. 75 § 3 oraz art. 155 § 1 O.p. wezwał skarżącą do dostarczenia w terminie 7 dni korekt deklaracji, które powinny być składane łącznie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.
W odpowiedzi na wezwanie skarżąca odmówiła złożenia korekt deklaracji stwierdzając, że nie będąc podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych nie była zobowiązana do złożenia deklaracji PCC-1. W tej sytuacji żądanie organu, aby złożyła korekty deklaracji PCC-1 ma charakter paradoksalny. Jednocześnie skarżąca wskazała, że fakt, iż z tytułu kupna wierzytelności własnych skarżąca nie jest podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych potwierdza w/w prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W ocenie skarżącej stan opisany przez nią wypełnia zatem hipotezę art. 75 § 2 pkt 1 lit. c) O.p., a w konsekwencji przepis art. 75 § 3 O.p nie ma zastosowania. Tym samym wniosek powinien zostać rozpatrzony skoro na koncie organu znajdowała się nadpłata. Zdaniem skarżącej w świetle orzecznictwa sądowego, w takiej sytuacji nie można pozostawić wniosku bez rozpatrzenia.