Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za poszczególne miesiące 2014 r. i 2015 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Jacek Kaute, sędzia WSA Beata Sobocha - Holc, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 sierpnia 2021 r. sprawy ze skargi P. sp. z o.o. w restrukturyzacji z siedziba w K. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za poszczególne miesiące 2014 r. i 2015 r. oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej
Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją z [...] grudnia 2020 r. Minister Rodziny i Polityki Społecznej - po rozpatrzeniu odwołania Przedsiębiorstwa Produkcyjno Handlowego "R." Sp. z o.o. w restrukturyzacji (dalej: "Skarżąca", Spółka", "Strona") od decyzji Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z [...] lutego 2020 r. - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych decyzją z [...] lutego 2020 r. określił wysokość zobowiązań Skarżącej z tytułu obowiązkowych wpłat na PFRON za okres od grudnia 2014 r. do listopada 2015 r. w kwocie 35.063,00 zł. W ww. decyzji organ stwierdził również wysokość nadpłaty za 12/2014, 01/2016, 06/2016, 07/2016, 08/2015, 09/2015 w kwocie 7.359,00 zł oraz odmówił stwierdzenia nadpłaty za 02/2015, 03/2015, 04/2015, 05/2015, 10/2015, 11/2015, z tytułu wpłat na PFRON. Od powyższej decyzji strona złożyła odwołanie, wnosząc o zmianę decyzji w zakresie ustalenia wysokości zobowiązania i odmowy stwierdzenia nadpłaty poprzez uwzględnienie w całości nadpłaty w wysokości wynikającej z korekt deklaracji za okres 2014/12 - 2017/04 pracownika p. W. A. (dalej jako W.A.) jako osoby niepełnosprawnej ze szczególnymi schorzeniami Strona zarzuciła naruszenie art. 277 ust. 1 i ust. 4 prawa restrukturyzacyjnego w związku z art. 120, art. 121, art. 122, art. 123 i art. 187 z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm. dalej "O.p"), z uwagi na niedoręczenie zaskarżonej decyzji nadzorcy sądowemu, który w tych postępowaniach ma prawo strony, co oznacza w szczególności prawo do doręczeń, jak również prawo do samodzielnego zaskarżania zapadających w postępowaniu decyzji i postanowień.

W uzasadnieniu wymienionej na wstępie zaskarżonej decyzji Minister Rodziny i Polityki Społecznej powołał się na przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (dalej jako ustawa o rehabilitacji; § 1 i § 2 oraz § 32 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 września 1998 r. w sprawie rodzaju schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych oraz sposobu jego obniżania (Dz. U. Nr 124, poz. 820 ze zm., dalej "rozporządzenie") i stwierdził, że Spółka przedstawiła orzeczenia o stopniu niepełnosprawności W.A. wystawione przez Miejski Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności z 20 sierpnia 2014 r. (wydane do 31 sierpnia 2015 r.) oraz z 12 maja 2015 r. (wydane do 31 maja 2017 r.) wystawione z symbolem [...] co oznacza choroby [...], oraz zaświadczenie lekarskie z 7 kwietnia 2017 r. wydane przez lekarza [...], z którego wynika wystąpienie szczególnego schorzenia. Zaświadczenie to jednak zgodnie z art. 2a ust 1 oraz ust. 4 ustawy o rehabilitacji nie może zostać uwzględnione, podobnie jak zaświadczenie z 7 czerwca 2017 r., czy też późniejsze orzeczenia W.A. z 14 czerwca 2017 r., 3 lipca 2019 r. i 6 września 2019 r., gdyż przedmiotowe postępowanie dotyczy wcześniejszego okresu tj. od 12/2014 do 11/2015. Zgodnie z ww. przepisem dopiero od przedstawienia pracodawcy dokumentów potwierdzających wystąpienie schorzeń szczególnych pracodawca może wliczyć taką osobę do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych z tego typu schorzeniami. Minister Rodziny i Polityki Społecznej nie kwestionował stanu zdrowia stwierdzonego przez lekarza specjalistę, a jedynie fakt nieudowodnienia posiadania takiego zaświadczenia przez pracodawcę, w czasie którego dotyczy decyzja. Pracodawca winien zatem w momencie obliczania wysokości wskaźnika zatrudnienia dysponować wiedzą, opartą na dowodach, że u pracownika stwierdzono jedno ze schorzeń, uprawniających do obniżenia wskaźnika. Niewątpliwie wiedzę taką może czerpać z zaświadczeń, wystawionych przez lekarza uprawnionego do ich wydawania bądź orzeczeń komisji lekarskich. Należy zauważyć, iż pracodawca przed złożeniem korekt deklaracji w dniu 9 maja 2017 r. sam nie był przekonany o charakterze choroby skoro pierwotne deklaracje DEK-I-0, złożone w wymaganym terminie, nie uwzględniały, że ww. pracownik posiada schorzenia szczególne. W przedmiotowej sprawie brak było zatem podstaw, aby Spółka w okresie objętym decyzją mogła skorzystać z obniżenia wskaźnika zatrudnienia na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy o rehabilitacji w zw. z § 2 wskazanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 września 1998 r.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej