W ocenie Dyrektora IAS, materiał dowodowy zgromadzony w sprawie potwierdza, że faktury wystawione przez G. nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych. Firma G. nie dostarczała Skarżącemu paliwa wykazanego na spornych fakturach. Zasadne jest zatem stwierdzenie NUCS, że ww. sporne faktury jako nierzetelne nie mogą stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego o wynikający z nich podatek naliczony na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a i art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, a Skarżący był świadomy faktu, że przyjmowane przez niego faktury nie dokumentowały rzeczywistych transakcji.
Zdaniem Dyrektora IAS, sporne faktury były fakturami "pustymi" sensu stricto. Nie wiązały się z faktyczną dostawą towaru. Tym samym nie było konieczności badania dochowania należytej staranności w relacjach pomiędzy Skarżącym a G..
Odnosząc się do wniosków dowodowych zawartych w odwołaniu DIAS wskazał, że przeprowadzenie dowodu z zeznań pracowników Państwowej Inspekcji Handlowej przeprowadzających kontrolę na stacji paliw, na okoliczność ilości paliwa znajdującego się w dyspozycji I. S. oraz możliwości magazynowania ilości paliwa na stacji w C., nie dostarczy dowodów mających znaczenie dla sprawy. O objętości podziemnego zbiornika na stacji w C. wypowiedział się I. S. i jego pracownicy, więc okoliczność ta jest już ustalona. Natomiast efekt kontroli jakości paliwa potwierdza jedynie to, że stacja dysponowała jakąś jego ilością ale nie stanowi, i w świetle całości akt sprawy nie może stanowić żadnego dowodu na dostarczanie tego paliwa Skarżącemu. Przedmiotem zainteresowania wskazanego organu władzy publicznej nie było ustalenie dostawców i odbiorców I. S., których to zadań