Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za I, II, III i IV kwartał 2013 r.
Uzasadnienie strona 14/15

Dyrektor IAS podkreślił, że zeznań Skarżącego w zakresie przewozu paliwa z dowozem na miejsce nie potwierdzając zeznania innych świadków. Przesłuchani pracownicy Skarżącego zaznaczyli, że na bazie firmy nie widzieli zarówno zbiorników i dystrybutorów, nie byli też świadkami dostaw paliwa. I. S. z kolei w zeznaniach złożonych w dniu 1 sierpnia 2017r. wskazał, że to on dowoził Skarżącemu paliwo samochodem z przyczepką, na której znajdowały się dwa zbiorniki typu mauzer. Natomiast J. B. - pracownik stacji paliw, zeznał, że nie tankował klientom zbiorników typu mauzer.

Organ odwoławczy zaznaczył również, że dane umieszczone na przedmiotowych fakturach nie zostały potwierdzone w toku postępowania dowodowego w sprawie. W kwestii ilości paliwa ujętej na fakturach stwierdził, że zgodnie z zeznaniem złożonym przez Skarżącego, paliwo do zbiorników tankował I. S., on także zapisywał ilość paliwa w zeszycie (nie okazanym w żadnym postępowaniu prowadzonym wobec I. S.). Skarżący nie otrzymywał dokumentów wydania paliwa, nie zapisywał także, ile paliwa zatankował. Mając na uwadze fakt, że faktury nie były odbierane w dniu wystawienia czy też tankowania, uznano, że Skarżący nie miał kontroli na ilością paliwa wpisaną na fakturze. O tym, jakie zapisy znajdowały się na fakturze decydował w pełni I. S.. DIAS podkreślił, że takie szczególne zaufanie do kontrahenta, biorąc pod uwagę kwoty dokonywanych transakcji, nie jest spotykane przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

W ocenie Dyrektora IAS, niejasne pozostają także okoliczności wystawiania faktur zbiorczych. Ponadto, niewiarygodne są również wyjaśnienia Skarżącego w zakresie sposobu płatności. Wszystkie płatności dokonywane były gotówką, a Skarżący nie potrafił określić, komu przekazywał pieniądze za wystawione faktury. Rozbieżności pojawiając się też w zeznaniach Skarżącego dotyczących terminu płatności.

Zdaniem organu odwoławczego, twierdzenia Skarżącego odnoszące się do wyboru stacji w C., z uwagi na konkurencyjną cenę paliwa, nie znajdują potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym. Zarówno zeznania L. T., który stwierdził, że w czasie tras po Polsce widział ceny korzystniejsze, jak i J. B., stwierdzającego wprost, że ceny nie odbiegały od cen na innych stacjach, przeczą twierdzeniom Skarżącego w tym zakresie.

DIAS wskazał również na zestawienia udziału kosztów nabycia paliwa w porównaniu z przychodami Skarżącego zgodnie z PKPiR, w podziale na miesiące. Z zestawień tych wynika, że wartość faktur netto mających dokumentować zakup paliwa w 2013r. w stosunku do kosztów działalności ogółem w firmie Skarżącego kształtuje się na poziomie 48,71%, w poszczególnych miesiącach ten stosunek wynosi od 38,57% do nawet 59,80%. Z kolei w czerwcu 2013r. spadł on kilkukrotnie do 12,52%. Organ zauważył, że wg opracowań dotyczących analizy kosztów w firmach transportu samochodowego koszty zużycia paliwa kształtują się na poziomie od 15 do 20 % (karty 865-871). Z raportu sporządzonego przez Główny Urząd Statystyczny, dotyczący transportu i wyników działalności w 2013r. w kosztach ogółem wynosi 18,5%. Z opracowań naukowych, sporządzonych przez Uniwersytet Szczeciński (Zeszyty naukowe nr 873, Organizacja i zarządzanie - Koszty eksploatacji w małej firmie transportowej nr 12/2016 str. 1731-1733) wynika, że koszty materiałów i energii stanowią 20,4% kosztów ogółem, natomiast z zeszytów naukowych nr 873 "Analiza kosztów w przedsiębiorstwach transportu samochodowego" str. 351, wynika, że koszty zużycia paliwa wahały się od 15 do 20% kosztów ogółem. Z kolei z opracowania Głównego Urzędu Statystycznego, dotyczącego transportu drogowego w Polsce w latach 2012 i 2013 wynika, że udział kosztów materiałów energii wyniósł w 2013r. - 18,5% kosztów ogółem. Wynikający z dokumentów źródłowych Skarżącego udział kosztów paliwa w kosztach ogółem w wysokości 48,71% świadczy więc, że istnieje bardzo wysokie ryzyko ich zawyżenia.

Strona 14/15
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej