Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędziowie sędzia WSA Ewa Izabela Fiedorowicz, sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska (sprawozdawca), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi K. T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za I, II, III i IV kwartał 2013 r. oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2019r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej: "Dyrektor IAS", "DIAS") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w B. (dalej: "Naczelnik UCS", "NUCS") z dnia [...] września 2018r. określającą Skarżącemu K. T. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2013r.
Decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. postanowieniem z [...] grudnia 2016r. wszczął postępowanie kontrolne wobec Skarżącego w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013r. i podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2013r. Postępowanie to, po dniu 1 marca 2017r., było kontynuowane przez Naczelnika UCS.
Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, Naczelnik UCS stanął na stanowisku, że Skarżący dokonał odliczenia podatku naliczonego na podstawie 35 faktur wystawionych przez G. z siedzibą w C., które to faktury nie dokumentowały rzeczywistego nabycia oleju napędowego. Zdaniem NUCS, nie sposób uznać, że Skarżący działał w obrocie gospodarczym w tzw. "dobrej wierze". Dokonywał bowiem nabyć na podstawie "pustych" faktur, które nie dokumentowały rzeczywistych dostaw oleju napędowego. Tym samym, podatek wykazany w ww. fakturach nie stanowił podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.
W konsekwencji decyzją z [...] września 2018r. Naczelnik UCS określił Skarżącemu kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za I kwartał 2013r. oraz zobowiązanie podatkowe za I, II, III i IV kwartał 2013r.
W odwołaniu od ww. decyzji Skarżący wniósł o jej uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania celem zebrania kompletnego i wyczerpującego materiału dowodowego w sprawie oraz zarzucił naruszenie art. 120 i 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018r., poz. 800 ze zm., dalej: "O.p."), art. 122, art. 155 § 2 w zw. z art. 155 § 1, art. 180 § 1, art. 187 § 1 i art. 194 § 3 O.p. oraz art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017r., poz. 1221 ze zm., dalej: "ustawa o VAT"). Jednocześnie Skarżący wniósł o przeprowadzenie szeregu dowodów.
Wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...] grudnia 2018r. Dyrektor IAS utrzymał w mocy powyższą decyzję organu pierwszej instancji.
Dyrektor IAS podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, że zakwestionowane faktury nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Zdaniem DIAS, w związku z wystawionymi fakturami nie były dokonywane dostawy paliwa. Przy czym organ nie kwestionował, że Skarżący nabywał olej napędowy i dysponował nim na potrzeby własnej działalności, ale nie nabywał go od podmiotu, który widnieje jako wystawca spornych faktur.