Sprawa ze skargi na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w W. w przedmiocie stwierdzenia nieważności w części uchwały Rady Miasta i Gminy w L. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od środków transportowych na rok 2008
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędziowie Sędzia WSA Bożena Dziełak, Asesor WSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Protokolant Ewa Rutkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi Rady Miasta i Gminy w L. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w W. z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności w części uchwały Rady Miasta i Gminy w L. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od środków transportowych na rok 2008 oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/2

Rada Miasta i Gminy w L. uchwałą Nr [...] z dnia [...] listopada 2007 r. określiła wysokość stawek podatku od środków transportowych na rok 2008. Mocą § 2 ust. 3 ww. uchwały zwolniono od podatku środki transportowe zakupione w 2008 r. przez przedsiębiorców, prowadzących działalność w zakresie transportu na terenie Miasta i Gminy L. w ramach której nastąpi w ciągu roku podatkowego 2008 utworzenie nowych stanowisk pracy dla osób z terenu Miasta i Gminy L. z wyjątkiem określonych w art. 8 pkt 2, 4 i 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.), powoływanej dalej jako "u.p.o.l.".

Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w W., powoływane dalej jako "Kolegium", uchwałą Nr [...] z dnia [...] grudnia 2007 r. stwierdziło nieważność § 2 ust. 3 ww. uchwały z powodu naruszenia art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), powoływanej dalej jako "u.s.d.g.", art. 12 ust. 4 u.p.o.l. oraz art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.).

Uzasadniając częściową nieważność uchwały podniosło, że podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach. Wszyscy są wobec prawa równi i mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Zdaniem Kolegium uchwalone zwolnienie z podatku od środków transportowych z zastrzeżeniem, że dotyczy ono utworzenia nowych miejsc pracy wyłącznie dla osób z terenu danej miejscowości, tj. Miasta i Gminy L., pozostaje w rażącej sprzeczności ze wskazanymi wyżej przepisami prawa. Zawęża bowiem możliwość korzystania z tego zwolnienia dowolnym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą na terenie gminy, zatrudniającym mieszkańców z innych miejscowości.

Rada Miasta i Gminy w L. w skardze z dnia 23 stycznia 2008 r. zarzuciła uchwale Kolegium rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 6 ust. 1 u.s.d.g., art. 12 ust. 4 u.p.o.l. oraz art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, polegające na błędnym uznaniu, że § 2 ust. 3 uchwały z dnia [...] listopada 2007 r. narusza prawo.

W ocenie Skarżącej zakwestionowane przez Kolegium zwolnienie od podatku od środków transportowych jest adresowane do wszystkich przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą na terenie Miasta i Gminy L., niezależnie od miejsca zamieszkania zatrudnianych przez nich pracowników (tj. czy zatrudniają mieszkańców z terenu gminy, czy z innych miejscowości). Natomiast aby skorzystać ze zwolnienia przedsiębiorca winien zakupić środek transportowy w 2008 r. i w tym roku utworzyć nowe miejsce pracy dla osób z terenu Miasta i Gminy L. Przyjęte rozwiązanie nie narusza więc zasady równości wobec prawa, zasady równego traktowania, ani też zasady wolności podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej. Zdaniem Skarżącej delegacja ustawowa dla rady gminy, przewidziana w art. 12 ust. 4 u.p.o.l., do wprowadzenia na terenie gminy "innych zwolnień przedmiotowych" od podatku od środków transportowych nie została przez ustawodawcę ograniczona co do zasad, czy rodzajów uchwalonych zwolnień, za wyjątkiem zachowania przedmiotowego ich charakteru. W tej sytuacji od uznania rada gminy zależy określenie przesłanek tych zwolnień. Nie doszło zatem do naruszenia powołanej delegacji ustawowej. Skarżąca podniosła także, że wprowadzając rzeczone zwolnienie kierowała się zasadą zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, wyrażoną w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), dążąc do zmniejszenia bezrobocia poprzez stworzenie nowych miejsc pracy.

Strona 1/2