Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędziowie Asesor WSA Sylwester Golec, Asesor WSA Alojzy Skrodzki, Protokolant Monika Kawa-Ogorzałek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 marca 2007 r. sprawy ze skargi I. sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2005 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzające ją postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzja i postanowienie nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz skarżącej kwotę 440 zł (słownie: czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z 6 maja 2005 r. Skarżąca - I. sp. z o.o. w W. na podstawie art. 14a Ordynacji podatkowej wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 z późn. zm.), dalej: "u.p.c.c.". Przedstawiła następujący stan faktyczny:
W ramach działalności gospodarczej Skarżąca nabywa od podmiotów gospodarczych wymagalne wierzytelności przysługujące im wobec osób trzecich. Znaczną część tych transakcji stanowią tzw. wierzytelności własne, tj. wynikające ze sprzedaży przez te podmioty towarów bądź świadczenia usług. Skarżąca nabywa te wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie (rzadziej w celu odsprzedaży). Celem jej działalności jest zatem realizowanie zysku (marży) w postaci różnicy pomiędzy kwotą uzyskaną w wyniku czynności windykacyjnych a ceną kupna wierzytelności. Cena kupna określona jest najczęściej jako pewien procent wartości nominalnej wierzytelności. Poza zakupem wierzytelności Skarżąca nie świadczy na rzecz zbywającego żadnych dodatkowych usług. Dlatego też w momencie zawarcia transakcji nie otrzymuje od zbywcy wynagrodzenia, np. prowizji.
Skarżąca zadała pytanie, czy opisane umowy kupna-sprzedaży wierzytelności podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 u.p.c.c.
Zdaniem Skarżącej umowy powyższe nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ nabycie wierzytelności następuje w wykonaniu świadczonych przez nią usług pośrednictwa finansowego (obrót wierzytelnościami), podlegających podatkowi od towarów i usług. Uzasadniając to stanowisko Skarżąca stwierdziła, że dla opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych (zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c.) umów sprzedaży wierzytelności, znaczenie ma to, czy dana czynności dokonywana jest w ramach obrotu profesjonalnego, czy też nie. Przepisem rozgraniczającym opodatkowanie tych dwóch sfer życia gospodarczego jest art. 2 ust. 4 u.p.c.c., w świetle którego dla wyłączenia obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych istotne jest, aby przynajmniej jedna ze stron umowy była z tytułu tej transakcji opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z niego zwolniona.
Skarżąca wyjaśniła, iż w celu zapewnienia uniwersalności interpretacji zmierza do wykazania, że bez względu na charakter działania sprzedawcy wierzytelności - każdorazowo sprzedaż ta będzie podlegała wyłączeniu z ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych z uwagi na charakter jej działalności jako nabywcy.