Sprawa ze skargi na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Tarno, Sędzia WSA Krystyna Kleiber (spr.), Asesor WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2007 r. sprawy ze skargi E. G. i J. G. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2006 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej (działając przez upoważnionego Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B.) uchylił w całości decyzję własną z dnia [...] kwietnia 2003 r. i określił Skarżącym - J. i E. G. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2001 r. w kwocie 11.189zł.

Wskazał, iż w wyniku przeprowadzonego w stosunku do Skarżących postępowania kontrolnego obejmującego prawidłowość rozliczeń z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. stwierdzono nieprawidłowości związane z zaniżeniem dochodu o kwotę 65.336,21 zł osiągniętego z tytułu prowadzenia przez J. G. Kancelarii Radcy Prawnego oraz zawyżenia odliczeń z tytułu wydatków na własne potrzeby mieszkaniowe o kwotę 4.337,94 zł. Zaniżenie dochodów z tytułu prowadzenia kancelarii polegało na zaniżeniu przychodów ze sprzedaży usług o kwotę 73.026.00 zł w stosunku do kwot faktycznie uzyskanych oraz zaniżeniu kosztów uzyskania przychodów o kwotę 7.689.79 zł. Natomiast nieprawidłowości związane z zawyżeniem odliczenia od podatku wydatków na własne potrzeby mieszkaniowe polegały na odliczeniu od podatku 19% wydatków wykazanych jako wydatki na rozbudowę, przebudowę budynku mieszkalnego, położonego w P. w sytuacji, gdy wydatki te w istocie związane były z remontem i modernizacją budynku mieszkalnego, ze względu na brak pozwolenia na przebudowę, rozbudowę budynku mieszkalnego określonego przepisami art. 28 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. W rezultacie uznano, że Skarżący w związku z. poniesionymi wydatkami nabyli prawo do odliczenia 19% wydatków na remont i modernizację budynku mieszkalnego do wysokości obowiązującego limitu na lata 2000-2002 w kwocie 4.620.00 zł. Z kwoty limitu na lata 2000 - 2002 przy rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. uwzględniono wydatki mieszkaniowe w wysokości 2.621.44 zł. Skarżący nie kwestionowali ustaleń postępowania kontrolnego.

W toku postępowania Skarżący wnioskowali o uwzględnienie przy rozliczeniu podatku dochodowego darowizny przekazanej przez J. G. na działalność charytatywno - opiekuńczą kościelnych osób prawnych w wysokości 60.000 zł. W pierwotnym zeznaniu podatkowym nie wykazali jednak powyższego odliczenia. Wniosek ten nie został uwzględniony, gdyż organ podatkowy uznał, iż niewykazując odliczenia w zeznaniu podatkowym podatnik zrezygnował z tego uprawnienia tracąc prawo do odliczenia darowizny.

W konsekwencji powyższych ustaleń Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej (GIKS) decyzją z dnia [...] kwietnia 2003 r. określił Skarżącym wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 30.251,40 zł.

Nie godząc się z powyższym rozstrzygnięciem Skarżący złożyli wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Nie kwestionowali ustaleń dotyczących zwiększenia dochodu z tytułu prowadzenia Kancelarii Radcy Prawnego, w zakresie odliczeń z tytułu wydatków na własne potrzeby mieszkaniowe ograniczyli się do wyjaśnienia okoliczności braku pozwolenia na prowadzenia prac budowlanych. Sporne kwestie między stronami dotyczyły natomiast odliczenia od dochodu dokonanej darowizny. W opinii podatników niewskazanie w deklaracji podatkowej dokonanych darowizn nie może być utożsamiane z utratą prawa do dokonania tego odliczenia.

Strona 1/7