Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Tarno, Sędzia WSA Krystyna Kleiber (spr.), Asesor WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2007 r. sprawy ze skargi E. G. i J. G. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2006 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej (działając przez upoważnionego Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B.) uchylił w całości decyzję własną z dnia [...] kwietnia 2003 r. i określił Skarżącym - J. i E. G. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 1999 r. w kwocie 3.791,00 zł.
Wskazał, iż w wyniku przeprowadzonego w stosunku do Skarżących postępowania kontrolnego obejmującego prawidłowość rozliczeń z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. stwierdzono nieprawidłowości związane z zaniżeniem dochodu o kwotę 58.424,01 zł osiągniętego z tytułu prowadzenia przez J. G. Kancelarii Radcy Prawnego oraz zawyżenia odliczeń z tytułu wydatków na własne potrzeby mieszkaniowe o kwotę 4.470,82 zł. Zaniżenie dochodów z tytułu prowadzenia kancelarii polegało na zaniżeniu przychodów ze sprzedaży usług o kwotę 76.082,83 zł w stosunku do kwot faktycznie uzyskanych oraz zaniżeniu kosztów uzyskania przychodów o kwotę 17.658,82 zł. Natomiast nieprawidłowości związane z zawyżeniem odliczenia od podatku wydatków na własne potrzeby mieszkaniowe polegały na odliczeniu od podatku 19% wydatków wykazanych jako wydatki na rozbudowę, przebudowę budynku mieszkalnego, położonego w P. w sytuacji, gdy wydatki te w istocie związane były z remontem i modernizacją budynku mieszkalnego, ze względu na brak pozwolenia na przebudowę, rozbudowę budynku mieszkalnego określonego przepisami art. 28 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. W rezultacie uznano, że Skarżący w związku z. poniesionymi wydatkami nabyli prawo do odliczenia 19% wydatków na remont i modernizację budynku mieszkalnego do wysokości obowiązującego limitu na lata 1997-1999 w kwocie 2.457 zł. Odliczenie to zostało w całości uwzględnione w rozliczeniu podatku dochodowego za 1998 r. Skarżący nie kwestionowali ustaleń postępowania kontrolnego.
W toku postępowania Skarżący wnioskowali o uwzględnienie przy rozliczeniu podatku dochodowego darowizny przekazanej przez J. G. na działalność charytatywno - opiekuńczą kościelnych osób prawnych w wysokości 50.000 zł oraz rent w kwotach 32.000 oraz 12.000 zł. W pierwotnym zeznaniu podatkowym nie wykazali jednak powyższego odliczenia z tytułu darowizny a renty odliczyli w wysokościach odpowiednio 23.000 i 9.000 zł. Wniosek ten nie został uwzględniony, gdyż organ podatkowy uznał, iż zadeklarowane przez J. G. dochody pozwalały na odliczenie darowizn w pełnej wysokości i w części renty do wysokości zadeklarowanego dochodu. Natomiast dochody deklarowane przez E. G. umożliwiały odliczenie renty w pełnej wysokości. W konsekwencji organ uznał, iż podatnicy zrezygnowali z powyższych uprawnień tracąc prawo do odliczenia.
W konsekwencji powyższych ustaleń Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej (GIKS) decyzją z dnia [...] kwietnia 2003 r. określił Skarżącym wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 21.668,20 zł.