Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Artur Kot, Sędziowie asesor WSA Piotr Dębkowski (sprawozdawca), sędzia WSA Justyna Mazur, , Protokolant referent stażysta Anna Chołuj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2018 r. sprawy ze skargi B.A. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2011 r. i 2012 r. oddala skargę
Decyzją z [...] czerwca 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. (dalej: NUS) dokonał weryfikacji i zmiany rozliczeń B.A. (dalej: Strona, Skarżąca) w podatku od towarów i usług za grudzień 2011 r. oraz za styczeń, maj, czerwiec i wrzesień 2012 r.
Powodem takiego orzeczenia było m. in. zakwestionowanie Stronie prawa do obniżenia kwot podatku należnego o podatek naliczony z faktur wystawionych przez R. sp. z o.o. z/s w W. (dalej: Kontrahent) dotyczących wykonania robót ziemnych wraz z wynajmem koparki.
Zdaniem NUS wspomniane faktury nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych, a zatem Skarżąca, dokonując obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, naruszyła art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej "Uptu").
Decyzją z [...] października 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej: DIAS) utrzymał w mocy orzeczenie organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu DIAS wskazał, że dołączone do akt materiały z postępowań kontrolnych Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. (dalej: DUKS) oraz materiały ze śledztwa Prokuratury Okręgowej w C. potwierdziły, iż Kontrahent nie prowadził rzeczywistej działalności gospodarczej. Faktury wystawione przez ten podmiot dokumentowały fikcyjne transakcje i służyły różnym firmom do obniżenia ich własnych zobowiązań podatkowych.
DIAS odwołał się do zeznań prezesa zarządu Kontrahenta R.B., który podał, że spółka nie posiadała środków trwałych oraz nie zatrudniała żadnych pracowników. Świadek podkreślił, że wystawiał tzw. "puste faktury" za co pieniądze otrzymywał od organizatora procederu M.H. Przelewy za faktury przychodziły na konto spółki i były dalej przekazywane M.H. lub osobom przez niego wskazanym. Firm korzystających z faktur były setki. Świadek zeznał, że miesięcznie wystawiał "puste faktury" na kwotę nie mniejszą niż 2.500.000 zł.
DIAS wskazał, że R.B. odwołał później swoje zeznania oświadczając, iż transakcje były rzeczywiste. Organ odwoławczy podkreślił jednak, że uprzednie, odwołane zeznania znalazły potwierdzenie w przesłuchaniach innych osób.
W szczególności proceder wystawiania "pustych faktur" opisał dokładnie M.H., który podał, że wszystkim kierował P.D. Wskazana osoba miała bowiem kontrolę m. in. nad Kontrahentem oraz innymi spółkami stworzonymi na potrzeby wystawiania fikcyjnych faktur. Faktury były zamawiane przez wiele podmiotów. P.D. wynajął w tym celu biuro na [...], gdzie fikcyjne faktury były drukowane. Świadek zeznał, że niektóre roboty zamawiający wykonywali sami przy wykorzystaniu zatrudnionych
"na czarno" pracowników, którym tłumaczono, iż pracują u Kontrahenta. Pozostałe faktury były całkowicie puste. Dotyczyły robót, które w ogóle nie były wykonywane. Świadek podkreślił, że nabywcy "pustych faktur" wiedzieli, iż nie dokumentują one rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Wszakże zamawiali wyłącznie fikcyjne koszty podatkowe.