Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za I, II, III kwartał 2014 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Włodzimierz Gurba, Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Owsiak (sprawozdawca), sędzia WSA Radosław Teresiak, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi K. T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za I, II, III kwartał 2014 r. oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/15

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej: DIAS/organ odwoławczy) z [...] grudnia 2019 r. w przedmiocie określenie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za I, II i III kwartał 2014 r.

1.2. Naczelnik L. Urzędu Celno-Skarbowego w B. (dalej: NUCS/organ pierwszej instancji) decyzją z dnia [...] października 2018 r. dokonał rozliczenia w przedmiocie podatku od towarów i usług za I, II i III kwartał 2014 r., w którym zakwestionował K. T. (dalej: Skarżący/Strona) prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od G. w I, II i III kwartale 2014 r., z tego:

- I kwartał (styczeń-marzec) - wartość netto 143.285 zł, VAT 32.955 zł,

- II kwartał (kwiecień-czerwiec) - wartość netto 180.321 zł, VAT 41.474 zł,

- III kwartał (lipiec) - wartość netto 50.732 zł, VAT 11.668 zł.

1.3. Skarżący wniósł od powyższej decyzji NUCS odwołanie, w którym zarzucił organowi naruszenie:

1) art. 120 i 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm., dalej: O.p.) poprzez prowadzenie dowodów w sposób niekompleksowy, niewyczerpujący, nieadekwatny oraz formułowanie ocen prawnych na niezweryfikowanych ustaleniach, polegające na mylnym, arbitralnym przyjęciu, że paliwo nabywane przez Stronę nie istniało, oraz w sposób autorytarny stwierdzające, że dostawca, u którego Strona zaopatrywała się w paliwo nigdy żadnego paliwa nie posiadał;

2) art. 122 O.p. poprzez złamanie zasady prawdy obiektywnej, z uwagi na dowolną ocenę części dowodów oraz z góry przyjęte przeświadczenie o wyniku postępowania jeszcze przed jego zakończeniem, a ostatecznie podjęcie ustaleń sprzecznych z posiadanym materiałem w sprawie;

3) art. 155 § 2 w zw. z art. 155 § 1 O.p. poprzez nie przeprowadzenie, a tym samym, nie włączenie do postępowania istotnych dla sprawy zeznań świadków, pomimo złożonych wniosków, w szczególności przesłuchania w charakterze świadków pracowników I.na okoliczność prowadzonych przez nich czynności na stacji paliw oraz innych świadków na okoliczność handlu paliwem;

4) art. 180 § 1 O.p. polegające na niezastosowaniu otwartego katalogu środków dowodowych, a uwzględnienie jedynie wybiórczego materiału dowodowego, między innymi nie włączenie do akt, istotnych dla sprawy dokumentów, protokołów innych postępowań, odmawianie Stronie włączenia powoływanych przez nią dowodów;

5) art. 187 § 1 O.p. poprzez nie zebranie kompletnego materiału w sprawie, a w szczególności błędne uznanie, że wnioskowane przez pełnomocnika dowody, takie jak żądanie odniesienia nabywanego paliwa do odległości jakie pokonywały pojazdy, nie są możliwe do przeprowadzenia, chociaż dokonanie takiej weryfikacji jest korzystne dla Strony;

6) art. 194 § 3 O.p. z uwagi na nieprzeprowadzenie dowodów opozycyjnych do włączonych decyzji, wydanych wobec I. S., w postaci postępowania przygotowawczego przeciw I. S., w której to sprawie dostawca Strony odpowiada za wprowadzenie do obrotu paliw, które to zdaniem organu nie istnieją;

Strona 1/15