Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Tarno (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Asesor WSA Alojzy Skrodzki, Protokolant Monika Kawa-Ogorzałek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2007 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia ... kwietnia 2006 r. nr ... w przedmiocie określenia opłaty za wydanie zezwolenia 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia ... lutego 2006 r. nr ..., 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Prezesa Głównego Urzędu Miar na rzecz A. M. kwotę 300 zł (słownie: trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 r., nr [...] Prezes Głównego Urzędu Miar utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] lutego 2006 r., nr [...], w sprawie określenia A.M. prowadzącemu działalność pn. A. zaległej opłaty wraz z odsetkami za zwłokę za czynności urzędowe związane z wydaniem zezwolenia nr [...] z dnia [...] lipca 2005 r.
W uzasadnieniu organ wskazał, że opłata została ustalona na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Dz. U Nr 241, poz. 2441 ze zm.), zwanej dalej "ustawą" oraz § 9 ust. l pkt l rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 października 2004 r. w sprawie opłat za czynności urzędowe wykonywane przez organy administracji miar i podległe im urzędy (Dz. U. Nr 229 poz. 2309 ze zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem wykonawczym". Organ wyjaśnił, że wysokość opłaty za udzielanie zezwolenia do napraw, instalacji i sprawdzania na okres 12 miesięcy wynosi 12.000 zł., tymczasem w dniu 4 października 2005 r. strona dokonała tylko częściowej wpłaty w wysokości l.500 zł.
Opłata dotyczyła zezwolenia wynikającego z decyzji nr [...] z dnia [...] lipca 2005 r., stanowiącej zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzania urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym - tachografów samochodowych. Do powyższej decyzji zostało dołączone pismo Głównego Urzędu Miar z dnia 12 lipca 2005 r. informujące o obowiązku uiszczenia przez stronę opłaty z tytułu uzyskanego zezwolenia w wysokości 12.000 zł. w terminie 14 dni od daty otrzymania zezwolenia (18 lipca 2005 r.), na wskazane konto bankowe.
Zdaniem organu dla rozstrzygnięcia powyższej sprawy decydujące znaczenie ma ustalenie rzeczywistego zakresu udzielanych zezwoleń oraz rodzaj wykonywanych czynności. Podstawowym aktem normatywnym regulującym wykonywanie działalności z zakresu instalacji lub napraw oraz sprawdzania tachografów samochodowych jest Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370, z dnia 31 grudnia 1985 ze zm.), zwanego dalej "Rozporządzeniem". Art. 12 ust. l Rozporządzenia wskazuje na konieczność podejmowania czynności z zakresu instalacji lub naprawy tachografów samochodowych przez uprawnione warsztaty, natomiast szczegółowy zakres podejmowanych czynności w przypadku posłużenia się nowym przyrządem lub naprawianym określają przepisy załącznika I Rozdziału VI Badania i Kontrole. Zgodnie z ust. l - 3 ww. Rozdziału, dla tachografów samochodowych zostały rozróżnione czynności instalacji, naprawy oraz badania kontrolnego, z tym jednakże zastrzeżeniem, że po instalacji i każdorazowej naprawie niezbędne jest przeprowadzenie dodatkowego badania kontrolnego. Ponadto w ust. 3 wprowadzono jeszcze wymóg dokonywania badania okresowego. Rozporządzenie nie uregulowało wszystkich zagadnień dotyczących urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym, dlatego też każde Państwo Członkowskie, na podstawie art. 19 ust. l Rozporządzenia, zobowiązane było do wydania przepisów krajowych.