Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia WSA Dariusz Dudra, Asesor WSA Sylwester Golec (spr.), Protokolant Anna Zientara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2004 r. sprawy ze skargi Rady Miejskiej w W. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w W. z dnia ... stycznia 2004 r. Nr ... w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały ( w części ) w sprawie ustalenia stawek podatku od nieruchomości oddala skargę
III SA 347/03
Uzasadnienie
Uchwałą nr ... z dnia ... stycznia 2004 r. Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w W. na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. jedn. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) i art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych(t. jedn. Dz. U. Nr 55, poz. 577 ze zm.) stwierdziło nieważność § 1 ust. 2 lit. f i § 2 Uchwały Rady Miejskiej w W. nr ... z dnia ... grudnia 2003 r. z powodu rażącego naruszenia przepisów art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a i art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.).
W uzasadnieniu uchwały Kolegium stwierdziło, że Rada Miejska w W. w § 1 ust. 2 lit. f Uchwały nr ... z dnia ... grudnia 2003 r. ustanowiła stawkę podatku od nieruchomości dla budynków letniskowych w kwocie 5,62 zł za 1 m-, podczas gdy w § 1 ust. 2 lit. a tej uchwały Rada Miejska w W. ustanowiła stawkę podatku od nieruchomości dla budynków mieszkalnych w kwocie 0,43 zł za 1m- powierzchni użytkowej. Zbadana przez kolegium uchwała w § 1 ust. 2 lit. g zawierała stawkę podatku od nieruchomości dla budynków pozostałych wynoszącą 5,62 zł za 1 m- powierzchni użytkowej. Zdaniem Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej takie ukształtowanie w przedmiotowej uchwale stawek podatku od nieruchomości spowodowało, że rada gminy z góry przesądziła o tym, że budynki letniskowe nie mogą zostać zaliczone do budynków mieszkalnych opodatkowanych według niższej stawki i stanowią odrębny przedmiot opodatkowania niezależnie od funkcji, jakie pełnią. Zdaniem kolegium takie ukształtowanie stawek w podatku od nieruchomości rażąco naruszało przepis art. 5 ust. 1 pkt 2 lit a. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, gdyż wprowadzało nową stawkę podatku i nowy przedmiot opodatkowania nieznany powołanej ustawie. Na poparcie tego rozstrzygnięcia kolegium w swojej uchwale powołało uchwałę składu pięciu sędziów NSA z dnia 1 lipca 2002 r., sygn. akt FPK 3/02, uchwałę składu pięciu sędziów NSA z dnia 22 kwietnia 2002 r., sygn. akt FPK 17/01 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2000 r., sygn. akt III RN 207/99.
Ponadto Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej stwierdziło, że w § 2 przedmiotowej uchwały rada gminy stwierdziła, że zwalnia się od podatku od nieruchomości budynki gospodarcze nie związane z działalnością stanowiące własność osób, które przekazały gospodarstwo rolne na rzecz Skarbu Państwa za emerytury i renty. Kolegium wskazało, że przepis ten nie określa, z jaką działalnością mają być związane budynki gospodarcze, ażeby mogły korzystać ze zwolnienia od podatku, przez co rażąco narusza art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Z godnie z tym przepisem rada gminy może wprowadzić zwolnienia przedmiotowe w podatku od nieruchomości, jednakże zwolnienia te nie mogą budzić wątpliwości, co do ich zakresu. W ocenie kolegium przedmiotowa uchwała w § 2 wprowadzała zwolnienie od podatku, które zostało określone tak nieprecyzyjnie, że nie można było ustalić, jakich budynków ono dotyczyło.