Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Sędziowie asesor WSA Piotr Dębkowski (sprawozdawca), sędzia WSA Tomasz Sałek, Protokolant referent stażysta Krzysztof Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi K. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2012 r. oddala skargę
Decyzją z [...] lutego 2017 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. (dalej: NUS) dokonał weryfikacji i zmiany rozliczeń (wysokości zwrotu na rachunek bankowy nadwyżki podatku naliczonego nad należnym) K. sp. z o.o. z/s w W. (dalej: Strona, Skarżąca) w podatku od towarów i usług za grudzień 2012 r.
Powodem takiego orzeczenia było zakwestionowanie Stronie prawa do odliczenia z faktury wystawionej przez A. sp. z o.o. w organizacji w likwidacji z/s w W. (dalej: Kontrahent), dokumentującej przeniesienie prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki położonej w G. przy ul. S. [...] (dalej: Nieruchomość). Zdaniem NUS, dokonana transakcja miała charakter pozorny, gdyż jej wyłącznym celem było wygenerowanie kwoty podatku naliczonego oraz uzyskanie nienależnego zwrotu. Świadczył o tym brak przepływu środków pieniężnych, współpraca z podmiotami powiązanymi osobowo, a także brak rzeczywistych czynności zmierzających do realizacji planowanej inwestycji, w tym pozyskania w tym celu środków finansowych oraz stosownych pozwoleń. NUS uznał zatem, że w przypadku powyższej faktury, zastosowanie znajdzie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm., dalej "Uptu") w zw. z art. 83 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej "Kc").
Skarżąca złożyła odwołanie od powyższej decyzji, w którym zarzuciła NUS naruszenie art. 86 ust. 1 w zw. z art. 87 ust. 6 w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c Uptu, poprzez uznanie, że transakcja z Kontrahentem miała charakter pozorny oraz naruszenie art. 121 § 1 i 2 w zw. z art. 124 i art. 191 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 210 ze zm., dalej "Op"), poprzez oparcie decyzji na wadliwie zebranym i ocenionym materiale dowodowym. Ponadto, w trybie art. 237 Op, Strona złożyła zażalenie na postanowienie NUS z [...] października 2014 r. odmawiające przeprowadzenia dowodu z wyciągu protokołu kontroli z 19 czerwca 2013 r., przeprowadzonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w G., dotyczącej rozliczeń G. sp. z o.o. z/s w G. (dalej: Wierzyciel) w podatku od towarów i usług za okresy od lipca 2008 r. do lutego 2009 r.
Decyzją z 17 lipca 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej: DIAS) utrzymał w mocy orzeczenie organu pierwszej instancji.
Organ odwoławczy podkreślił, że materiał dowodowy został prawidłowo zgromadzony i oceniony. DIAS nie dopatrzył się w szczególności naruszeń art. 122, art. 180, art. 181, art. 187 § 1 i art. 191 Op. Zdaniem organu odwoławczego, decyzja NUS została ponadto właściwie uzasadniona, stosownie do art. 210 § 4 Op.
W kwestii dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych DIAS zauważył, że umowa przeniesienia prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości została zawarta 28 grudnia 2012 r., zaś całość ceny sprzedaży (8.487.000 zł brutto) miała zostać przekazana najpóźniej 13 sierpnia 2013 r. ujawnionym w księdze wieczystej wierzycielom Kontrahenta (Urząd Miasta G. oraz Wierzyciel), proporcjonalnie do wysokości wierzytelności. DIAS podkreślił, że pismem z 15 lipca 2013 r. Komornik Sądowy poinformował, że przeciw Kontrahentowi, na wniosek Wierzyciela, prowadzona była egzekucja z Nieruchomości. Akta postępowania egzekucyjnego znajdowały się w Sądzie Rejonowym G. celem wyznaczenia terminu licytacji Nieruchomości. Pismem z 19 kwietnia 2013 r. Skarżąca została powiadomiona, że nabycie Nieruchomości (użytkowania wieczystego) nastąpiło po jej zajęciu, zaś Strona, stosownie do art. 930 § 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr. 43, poz. 296, dalej "Kpc") może uczestniczyć w postępowaniu w charakterze dłużnika.