Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Protokolant st. sekretarz sądowy Iwona Mazek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lipca 2011 r. sprawy ze skargi Miasta O. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz Miasta O. kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
1. Gmina O. (dalej "Gmina") we wniosku z 27 kwietnia 2010r., uzupełnionym pismem z 20 lipca 2010r. o pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług (dalej: "VAT") przedstawiła następujący stan faktyczny: Gmina - jako organ władzy publicznej - opłaty publicznoprawne, do których w szczególności należą opłata skarbowa, opłata adiacencka, opłaty za zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, renta planistyczna, opłata za zajęcie pasa drogowego, opłaty za umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej w pasie drogowym, pobierane z tytułu czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych, nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność traktuje jako niepodlegające VAT. W związku z tym opłat tych nie ujmuje w deklaracji VAT-7 oraz w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm., dalej "u.p.t.u.").
Gmina zapytała czy zgodnie z art. 13 ust. 1 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347 z 11 grudnia 2006r., dalej "Dyrektywa 112") i art. 15 ust 6 u.p.t.u. czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, może traktować jako niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na tych samych zasadach co organ władzy publicznej, czy też jako zwolnione z VAT, zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm., dalej: "rozporządzenie")? Czy w konsekwencji uznania, iż ww. czynności za zwolnione z VAT, opłaty pobierane z ich tytułu Gmina musi zadeklarować w deklaracji VAT-7, jako obrót zwolniony i ująć go do wyliczenia proporcji, zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 u.p.t.u.?
Gmina, przedstawiając własne stanowisko wskazała, że ww. problem zrodził się z uwagi na to, iż stanowiące implementację art. 13 ust. 1 Dyrektywy 112 (a właściwie art. 4 ust. 5 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG - Dz.U.UE L z dnia 13 czerwca 1977r., dalej: "VI Dyrektywa") przepisy art. 15 ust. 6 u.p.t.u. i § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia, nie są w pełni zgodne z art. 4 ust. 5 VI Dyrektywy. O ile bowiem przepis prawa unijnego i krajowy przepis ustawowy traktują opłaty publicznoprawne pobierane z tytułu wykonywania zadań publicznych jako niepodlegające VAT (choć przepis unijny wymienia wszelakie podmioty prawa publicznego natomiast u.p.t.u. tylko organy władzy publicznej), o tyle § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia, traktuje opłaty publicznoprawne pobierane przez jednostki samorządu terytorialnego (w tym przez gminy) jako zwolnione z VAT. Skoro u.p.t.u. odróżnia czynności niepodlegające VAT od czynności zwolnionych z VAT, sprawa wymaga jednoznacznego rozstrzygnięcia. Jeśliby bowiem uznać, iż jednostki samorządu terytorialnego mieszczą się kategorii organów władzy publicznej, ze wszech miar możliwe byłoby zastosowanie wobec nich art. 15 ust. 6 u.p.t.u. Na poparcie ww. twierdzeń Gmina przytoczyła wyrok NSA z 8 grudnia 2009r. sygn. akt I FSK 1333/08, i wskazała, że dokonywane przez organy podatkowe odróżnienie jednostek samorządu terytorialnego i organów władzy publicznej przez przepisy ustawy o finansach publicznych, ustawy o gospodarce nieruchomościami czy przepisy k.c., nie może oznaczać, że jednostki samorządu terytorialnego nie są organami władzy publicznej. Z treści art. 163 Konstytucji RP wynika, że samorząd terytorialny powołany jest do wykonywania zadań publicznych. Wykonując te zadania jest organem władzy publicznej, który wykonuje zadanie nie zastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Zdaniem NSA ze względu zatem na ww. uregulowania ustrojowe jednostka samorządu terytorialnego jest organem władzy publicznej także w rozumieniu art. 15 ust. 6 u.p.t.u.