Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Nasierowska, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Płusa (spr.), Asesor WSA Dariusz Turek, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2006 r. sprawy ze skarg Z. Sp. z o.o. [...] z siedzibą w W. na decyzje Dyrektora Okręgowego Urzędu Miar w W. z dnia [...] września 2005 r. nr [...] nr [...] nr [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu nieuiszczenia części opłaty za legalizację pierwotną 1) uchyla zaskarżone decyzje, 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Okręgowego Urzędu Miar w W. na rzecz skarżącej spółki kwotę 2 880 zł (dwa tysiące osiemset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonymi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzjami z dnia [...] września 2005 r. nr [...], [...], [...],[...] Dyrektor Okręgowego Urzędu Miar w W., po rozpatrzeniu odwołań "Z." sp. z o.o. (dalej - skarżąca spółka), na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), powoływanej dalej jako "k.p.a." oraz art. 21 § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), uchylił decyzje z dnia [...] sierpnia 2005 r. Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w P. oraz określił skarżącej spółce wysokość zobowiązania z tytułu nie uiszczonej opłaty na kwotę 3.000 zł.
W uzasadnieniach decyzji organ odwoławczy wskazał, iż organ pierwszej instancji określił skarżącej spółce wysokość zobowiązań z tytułu nie uiszczonych opłat za legalizację pierwotną wodomierzy w kwotach 5.000 zł.
W złożonych odwołaniach skarżąca spółka zarzuciła naruszenie prawa materialnego, tj. przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 października 2004 r. w sprawie opłat za czynności urzędowe wykonywane przez organy administracji miar i podległe im urzędy (Dz. U. Nr 229, poz. 2309 z późn. zm.), powoływanego dalej jako "rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie opłat", poprzez błędną ich wykładnię i zastosowanie niewłaściwych stawek opłaty, przewyższających kwotę 1 zł za legalizację jednego przyrządu pomiarowego.
Organ odwoławczy stwierdził, iż skarżąca spółka wnioskami złożonymi w dniach: 30 maja 2005 r., 3 czerwca 2005 r., 8 czerwca 2005 r. oraz 17 czerwca 2005r., zgłosiła do legalizacji pierwotnej po 2.000 szt. wodomierzy, dla których stawka za legalizację określona jest w tabeli III załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie opłat. Stosownie do pkt 10 lit. b), przy ilości legalizowanych wodomierzy od 5.001 do 50.000 szt., stawka ta wynosi 2,50 zł za sztukę, co przy ilości 2.000 szt. zgłoszonych w poszczególnych wnioskach dawało kwoty 5.000 zł.
Skarżąca spółka w dołączonych do wniosków formularzach błędnie podała stawkę jednostkową za legalizację jednego wodomierza w wysokości 1 zł.
Organ odwoławczy rozpoznając odwołania stwierdził, że skarżąca spółka uiściła tylko część należnych opłat w wysokości 2.000 zł. W związku z tym, z uwagi konieczność uwzględnienia przy rozpatrywaniu odwołań stanu faktycznego i prawnego w dniu wydawania decyzji odwoławczych, należało uchylić decyzje organu pierwszej instancji określające wysokość zobowiązań z tytułu opłat za legalizację w wysokości 5.000 zł i określić prawidłową wysokość tych zobowiązań w kwocie 3.000 zł.
Ponadto organ odwoławczy wyjaśnił, iż przyjęcie za podstawę do wyliczenia należnych opłat, stawki w wysokości 2,50 zł, uzasadnione było tym, iż w dniach złożenia wniosków o legalizację, nie został przekroczony II próg zalegalizowanych wodomierzy w ilości 50.000 szt. rocznie.
W skargach skarżąca spółka, domagając się uchylenia zaskarżonych decyzji oraz poprzedzających je decyzji Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w P., zarzuciła tym decyzjom błędną interpretację przepisów dotyczących opłat za legalizację, zawartych w szczególności w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie opłat.