Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2006 r. i 2007 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Zalewski (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Waldemar Śledzik, sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant referent Piotr Niewiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2017 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2006 r. i 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/15

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Pismem z dnia 31 maja 2013 r., skierowanym do Naczelnika Urzędu Skarbowego W. (przekazanym zgodnie z właściwością do Urzędu Skarbowego W.) M. B. (nazywana dalej: "Skarżąca") zwróciła się o umorzenie zaległości z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od towarów i usług za lata 2005 - 2007 oraz przeprowadzenie dowodu z dokumentów dołączonych do wniosku. Wniosek uzasadniła ważnym interesem podatnika.

W uzasadnieniu Skarżąca wyjaśniła, że ww. zaległości wynikały z decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W., w związku z prowadzoną do 2007 r. działalnością gospodarczą w zakresie sprzedaży galanterii skórzanej. Z przyczyn losowych, zwłaszcza ze względu na konieczność opieki nad niepełnosprawną córką, Skarżąca musiała tę działalność zlikwidować. Dotychczasowe spłaty zaległości były regulowane tylko dzięki pomocy rodziny, gdyż Skarżąca nie miała szans uzyskania jakichkolwiek środków na ten cel. Strona powołała wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 stycznia 2004 r. definiujący pojęcie ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego.

Wskazała, że w okresie od dnia 19 listopada 2010 r. do dnia 10 stycznia 2012 r. posiadała status osoby bezrobotnej, utrzymywała siebie i niepełnosprawną córkę z zasiłku oraz renty córki. Status osoby bezrobotnej utraciła w wyniku starania się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego w związku z koniecznością opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym. Na dzień złożenia wniosku Skarżąca utrzymywała siebie i niepełnosprawną córkę z renty córki w kwocie 682,62 zł i świadczenia pielęgnacyjnego przyznanego w związku z rezygnacją zatrudnienia w kwocie 620 zł. Posiadane środki finansowe przeznaczane były w całości na wydatki życia codziennego, lekarstwa i rehabilitację córki. Skarżąca pozostaje z mężem w nieformalnej separacji, a od dnia 22 marca 2006 r. pomiędzy małżonkami obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej. Skarżąca wskazała, że zapłata tak wysokiej kwoty zaległości jest niemożliwa i spłata w nawet najmniejszym zakresie skutkowałaby uszczerbkiem koniecznym dla utrzymania córki, co mogłoby negatywnie wpłynął na jej stan zdrowia. Powyższe okoliczności spełniają przesłankę ważnego interesu uzasadniającego umorzenie ww. zaległości. Do wniosku Strona dołączyła dokumenty zawierające prośbę o przeprowadzenie postępowania dowodowego, dotyczące sytuacji zdrowotnej córki (karty informacyjne leczenia szpitalnego), orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, wypis z treści orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, decyzja o wysokości renty córki, decyzje o wysokości uzyskiwanych przez Skarżącą świadczeń z Urzędu m. st. W., decyzje z Urzędu Pracy, umowa majątkowa małżeńska, zeznanie roczne PIT-37 za 2011 r.

W piśmie z dnia 23 lipca 2013 r. Skarżąca skonkretyzowała wniosek, wskazując kwotę zaległości w podatku VAT - 149 598,94 zł i odsetek za zwłokę - 116 580 zł.

Strona 1/15