Sprawa ze skargi na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za okres od marca 1999 r. do marca 2000 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant ref. staż. Patrycja Kęcik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2011 r. sprawy ze skargi "J." Spółka z o.o. Zakład Pracy Chronionej z siedzibą w W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za okres od marca 1999 r. do marca 2000 r. oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/11

Decyzją z [...] września 2010 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej - po rozpatrzeniu wniosku Z. P. - Prezesa Zarządu Sp. z o.o. "J." Zakład Pracy Chronionej w W. (dalej "Skarżąca" lub "Spółka") o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z [...] maja 2010 r., odmawiającą uchylenia decyzji ostatecznej Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z [...] września 2003 r. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Z akt sprawy wynika, że pismem z 21 lipca 2009 r. Prezes Zarządu Skarżącej Spółki wystąpił do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną GIKS z [...] września 2003 r., którą utrzymana została w mocy decyzja tego organu z [...] czerwca 2003 r., określająca Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okres od marca 1999 r. do marca 2000 r. oraz ustalająca dodatkowe zobowiązanie podatkowe w tym podatku za okres od marca 1999 r. do marca 2000 r. Żądanie wznowienia postępowania oparte zostało na podstawie przepisów art. 240 § 1 pkt 1, 5 i 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, ze zm.)., zwanej dalej "O.p."

W uzasadnieniu wniosku, odnosząc się do przesłanki określonej w art. 240 § 1 pkt 5 O.p., Skarżąca podniosła, iż dowodem wyczerpującym przesłanki wskazanego przepisu jest zeznanie inspektora kontroli skarbowej E. K., pracownika Urzędu Kontroli Skarbowej w L., prowadzącej postępowanie kontrolne w Spółce, o którym mowa w postanowieniu Prokuratury Rejonowej L. z 31 grudnia 2007 r. oraz materiały ujawnione w związku z dochodzeniem w sprawie "mającego miejsce w L. w okresie od 1999 r. do 2003 r. poświadczenia nieprawdy przez funkcjonariuszy publicznych w toku kontroli prowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej w L. w stosunku do Skarżącej; tj. o czyn z art. 271 § 1 kk".

Zdaniem Strony z ustaleń Prokuratury oraz zeznań inspektora kontroli skarbowej wynika, iż organ kontroli skarbowej, wydający decyzję nieprawidłowo ustalił stan faktyczny w sprawie, tym samym nie było podstaw do przyjęcia stanowiska, zgodnie z którym faktury VAT posiadane przez Skarżącą nie miały pokrycia w towarach. W ocenie Skarżącej zeznanie inspektora kontroli skarbowej potwierdza fakt, iż towary udokumentowane rzekomo "pustymi fakturami" wystawionymi przez J. S. prowadzącą działalność pod nazwą E. faktycznie zostały przez Spółkę zakupione, a następnie dalej odsprzedane. Jako dowody potwierdzające przedstawione okoliczności Skarżąca wskazała, poza powołanym już postanowieniem Prokuratora Prokuratury, protokół z przesłuchania inspektora kontroli skarbowej E. K., sporządzony w dniu 19 listopada 2007 r.

Jako kolejne nowe dowody, skutkujące koniecznością wznowienia postępowania w przedmiotowej sprawie, Skarżąca wskazała:

- zestawienia wprowadzonych przez J. S. prowadzącą działalność pod nazwą E. (kontrahenta Skarżącej Spółki) do obrotu towarów handlowych, sporządzone w dniu 18 września 2002 r. przez inspektora kontroli skarbowej J. C., przekazane następnie przejmującej czynności kontrolne E. K.,

Strona 1/11