Sprawa ze skargi na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko (spr.), Sędzia WSA Małgorzata Jarecka, Protokolant Ewa Rutkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2009 r. sprawy ze skargi J.R. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/4

Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej zaskarżoną decyzją z [...] sierpnia 2008r. utrzymał w mocy własną decyzję z [...] kwietnia 2008r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z [...] grudnia 2005r., którą określono zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003r. J. R. (zwanej dalej "Skarżącą").

Skarżąca wnioskiem z 7 listopada 2007r. wystąpiła do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej o stwierdzenie nieważności w/w decyzji Dyrektora UKS w P. zarzucając rażące naruszenie prawa. Zdaniem Wnioskodawczyni organ rażąco naruszył:

- art. 14 ust. 1, art. 22 ust. 1 i art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - zwaną dalej u.p.d.o.f. oraz art. 121, art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), poprzez dokonanie w decyzjach wydanych w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku akcyzowego różnych ustaleń odnoszących się do tego samego elementu stanu faktycznego sprawy oraz nieuwzględnienie w kosztach uzyskania przychodów 2003r., podatku akcyzowego określonego decyzją Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P.,

- art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej poprzez dokonanie oceny zebranego materiału dowodowego w oparciu o zeznania L. P. i M. J..

Skarżąca zarzuciła również, iż zaskarżona decyzja wydana została bez podstawy prawnej.

Generalny inspektor Kontroli Skarbowej, nie uznał zasadności zarzutów Skarżącej co do istnienia przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z [...] grudnia 2005 r. i odmówił uwzględnienia wniosku.

Pełnomocnik Skarżącej wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy i uchylenie decyzji z [...] kwietnia 2008r. oraz stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z [...] grudnia 2005r., jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. Strona nie zgodziła się ze stanowiskiem Głównego Inspektora Kontroli Skarbowej, iż w sprawie chodzi o odmienną ocenę zebranego w toku kontroli materiału dowodowego i ustalenie stanu faktycznego oraz o interpretację zastosowanych do tego stanu faktycznego przepisów materialnego prawa podatkowego. Podniosła również, że Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej nie podał żadnego orzeczenia, które wskazywałoby na odmienną interpretację momentu potrącenia kosztów uzyskania przychodów niż rok, którego dotyczą, czy też, aby podatek akcyzowy mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w innym roku podatkowym, niż powstał obowiązek podatkowy w tym podatku. Skarżąca podtrzymała zarzuty odnośnie wydania przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. decyzji z [...] grudnia 2005r. z rażącym naruszeniem przepisów prawa. Wskazała, iż dla potrzeb podatku akcyzowego organ uznał, że w przypadku zakwestionowanych faktur - sprzedaż oleju opałowego na inny cel niż opałowy miała miejsce i określił podstawę opodatkowania tym podatkiem w drodze oszacowania. Nie uczynił tego natomiast dla potrzeb podatku dochodowego. Na podstawie tego samego materiału dowodowego organ stwierdził, że sprzedaż oleju opałowego nie miała miejsca i pozbawił Skarżącą ustawowego prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 2003r. podatku akcyzowego od tej sprzedaży. W ocenie strony dokonanie przez organ różnych ustaleń odnoszących się do tego samego elementu faktycznego sprawy, opierającego się na tych samych faktach, rażąco narusza podstawowe normy prawa procesowego, o których mowa w art. 121 Ordynacji podatkowej oraz art. 2 Konstytucji RP. Narusza również zasadę swobodnej oceny dowodów określoną w art. 191 Ordynacji podatkowej. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy strona uzupełniła pismem z 24 lipca 2008 r.

Strona 1/4