Sprawa ze skargi na interpretację indywidualną Ministra Finansów w przedmiocie podatku od towarów i usług
Uzasadnienie strona 10/11

Jednocześnie odnosząc się do powołanego przez Skarżącą orzecznictwa zarówno TSUE, jak i sądów krajowych należy zauważyć, iż dotyczy ono generalnie kwestii świadczenia usług, a nie dostawy towarów, jak to ma miejsce w analizowanym przypadku. Jak zatem słusznie wskazuje organ interpretacyjny dotyczy ono innych stanów faktycznych oraz oceny prawnej świadczenia usług ( o łącznym lub odrębnym charakterze), dlatego też nie może mieć istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia przez Sąd przedmiotowej sprawy.

Mając powyższe na uwadze nie można zaakceptować poglądu zawartego w skardze na wydaną przez Ministra Finansów interpretację, iż polski ustawodawca przepisu art. 78 Dyrektywy 112 nie implementował do krajowego porządku prawnego i nie może on mieć zastosowania w wykładni przepisów u.p.t.u.

W ocenie Sądu wykładnia dokonana z pominięciem tej regulacji jest niedopuszczalna z wyżej wskazanych względów oraz pozostaje sprzeczna z zasadą wykładni pro unijnej przepisów stanowiących implementację dorobku prawnego UE. Podkreślić trzeba, iż w przypadku Dyrektyw, których postanowienia nie mają wprost zastosowania, w interpretacji zawartych w nich treści należy kierować się przede wszystkim ich celem oraz przyjętymi założeniami stanowiącymi podstawę ich wydania. Dlatego też sprawy dotyczące zakresu podstawy opodatkowania rozpatrywane w kontekście wyłączenia z niej określonych elementów obrotu gospodarczego muszą być rozpatrywane z uwzględnieniem art. 78 Dyrektywy 112.

W szczególności postanowienia umów dotyczących poszczególnych transakcji nie mogą w tym zakresie stanowić obejścia prawa celem unikania opodatkowania podatkiem od wartości dodanej i wykonania obowiązków nałożonych mocą Dyrektywy na strony dokonujące dostawy towarów. Brak jednolitości w stosowaniu tych regulacji przez poszczególne państwa członkowskie stawiałoby w pozycji uprzywilejowanej niektóre podmioty gospodarcze, co prowadziłoby do naruszenia fundamentalnej dla systemu podatku VAT zasady niedyskryminacji.

W ocenie Sądu taką właśnie wykładnią prawa UE kierował się Minister Finansów rozstrzygając co do meritum wniosek Skarżącej o interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie definicji podstawy podatku od towarów i usług.

Sąd podzielił w całości przedstawione przez organ interpretacyjny stanowisko, a w szczególności twierdzenie, że nie można sztucznie wyodrębniać z jednej kompleksowej dostawy, jaką stanowi sprzedaż nieruchomości, kwot odpowiadających określonym kosztom, jak np. części podatku od nieruchomości czy innych świadczeń publicznoprawnych bezpośrednio związanych z taką transakcją, w celu ich przeniesienia na nabywcę bez opodatkowania. Ustalone z uwzględnieniem odrębnych przepisów daniny publiczne stanowią element cenotwórczy kosztów posiadania nieruchomości, który w przypadku jej sprzedaży wpływa bezpośrednio na jej cenę (wartość rynkową) . Dlatego też niezależnie czy wskazane składniki będą elementem umowy sprzedaży nieruchomości, czy też odrębnie wskazanym w umowie kosztem (świadczeniem) przenoszonym na nabywcę w związku z dokonaną transakcją, stanowią w istocie jedno niepodzielne świadczenie. Ich zapłata stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 u.p.t.u. i tym samym element podstawy opodatkowania dostawy towarów.

Strona 10/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
6560
Inne orzeczenia z hasłem:
Interpretacje podatkowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów