Sprawa ze skargi na interpretację indywidualną Ministra Finansów w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Sędzia WSA Waldemar Śledzik (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2012 r. sprawy ze skargi S. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
6560
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów
Uzasadnienie strona 1/8

S. Sp. z o.o. w W. (dalej "Skarżąca", "Spółka" lub "Strona") złożyła dniu 24 stycznia 2011 r. (data wpływu do Ministra Finansów - Organ upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej w W. Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w P.) wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmuje się skupem i sprzedażą złomu. Ustalenie ilości, a tym samym wartości skupowanego przez Spółkę złomu odbywa się w oparciu o odczyt z wagi samochodowej zlokalizowanej w Spółce. Proces sprzedaży złomu rozpoczyna się złożeniem przez kontrahenta zamówienia na określoną ilość oraz określony rodzaj złomu. Sprzedawany złom może być transportowany na jeden z dwóch sposobów, tj. transportem samochodowym lub transportem kolejowym. W przypadku transportu samochodowego Spółka dokonuje ważenia na posiadanej wadze samochodowej najpierw pustego samochodu, a następnie samochodu z załadowanym złomem. Na podstawie wyniku ważenia Spółka wystawia dokument WZ, dokumentujący wydanie złomu z magazynu w ilości wynikającej z ważenia. Następnie złom jest przewożony bezpośrednio ze Spółki do nabywcy. Nabywca złomu odbierając złom ponownie go waży. Procedura ważenia u nabywcy przebiega w taki sam sposób, jak podczas przygotowywania złomu do wysyłki, tj. ważony jest załadowany i pusty pojazd. Po dokonaniu ważenia nabywca wystawia kwit wagowy, w którym wskazuje przyjętą przez siebie ilość złomu. Otrzymany kwit stanowi dla Spółki podstawę do wystawienia faktury sprzedaży złomu (Spółka posiada interpretację indywidualną potwierdzającą prawidłowość przyjętej praktyki fakturowania). Zdarza się ze wynik ważenia złomu w Spółce oraz ważenia złomu u nabywcy jest rożny. Różnica ta przeważnie jest niekorzystna dla Spółki, tj. waga znajdująca się u nabywcy wskazuje na przyjęcie mniejszej ilości złomu niż wynika to z dokumentacji Spółki sporządzonej na podstawie odczytu z wagi znajdującej się w Spółce. W takiej sytuacji Spółka otrzymując kwit wagowy od nabywcy złomu, koryguje wystawiony przez siebie dokument WZ (tj. skorygowany dokument wskazuje mniejszą ilość złomu wydanego z magazynu) oraz jak wskazano wyżej wystawia fakturę sprzedaży. Jednocześnie, Spółka nie koryguje wartości stanu magazynowego (korygowany jest tylko dokument WZ, a nie wartość zapasów w księgach). Różnica pomiędzy rzeczywistą ilością złomu znajdującego się w magazynie Spółki, a ilością jaka powinna znajdować się z magazynie wynikającą z dokumentów sprzedaży złomu ujawniana jest dopiero na etapie inwentaryzacji. Różnica ta będąca różnicą ujemną - dokumenty sprzedażowe wskazują ze złomu na magazynie powinno być więcej niż jest w rzeczywistości - traktowana jest przez Spółkę jako koszt nie stanowiący kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Różnice te określane są dalej we wniosku mianem "różnic wagowych". Analogiczne sytuacje mają miejsce w przypadku, gdy transport odbywa się drogą kolejową. W tym przypadku waga złomu wydawanego ze Spółki ustalana jest poprzez zważenie wypełnionego złomem wagonu na wadze posiadanej przez przewoźnika kolejowego. Na tej podstawie Spółka wystawia dokument WZ. Następnie złom ważony jest na wadze nabywcy, który wystawia kwit wagowy, wskazujący ilość dostarczonego mu złomu według wskazań jego wagi. Jeżeli ilość ta rożni się od wskazanej na dokumencie WZ Spółki dokument ten jest korygowany (przy czym brak jest korekt stanów magazynowych w księgach Spółki), a Spółka wystawia fakturę sprzedaży według otrzymanego kwitu wagowego. Różnice pomiędzy ważeniami wpływają na powstanie opisanych wyżej różnic wagowych traktowanych przez Spółkę jako koszt nie stanowiący kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Samochód którym transportowany jest złom do nabywcy jest zabezpieczony przed ewentualnym zgubieniem lub kradzieżą ładunku według standardowych procedur. Podobnie złom transportowany koleją w wagonach odkrytych jest zabezpieczany przed naruszeniem poprzez skropienie towaru mlekiem wapiennym pozwalającym na stwierdzenie na stacji przeznaczenia czy towar nie został naruszony w czasie transportu. Takie zabezpieczenie wynika bezpośrednio z regulaminu przewoźnika kolejowego o ładowaniu i zabezpieczaniu przesyłek towarowych. W przypadku transportu koleją jeśli różnica w wadze złomu przy rozpoczęciu i zakończeniu transportu przekracza określony przez przewoźnika kolejowego dopuszczalny poziom jednocześnie stwierdzono naruszenie przesyłki, Spółka ma prawo ubiegania się o odszkodowanie od przewoźnika. (W takim przypadku Spółka traktuje wartość zgubionego towaru jako koszt uzyskania przychodów, natomiast otrzymane od przewoźnika odszkodowanie jako przychód podatkowy). Jednak w sytuacji, gdy nie stwierdzono naruszenia przesyłki, a różnice w wadze są stosunkowo niewielkie przyjmuje się, iż wynikają one z przyczyn niezależnych od przewoźnika (tj. nie są wynikiem zgubienia lub kradzieży ładunku), lecz stanowią różnice wagowe. Różnice wagowe będące przedmiotem wniosku dotyczą zatem sytuacji, gdy różnica pomiędzy wagą złomu według ewidencji Spółki, a wagą złomu według ewidencji nabywcy wynika z różnych wskazań poszczególnych wag, a nie z innych przyczyn, np. utraty towaru w czasie transportu. Waga samochodowa należąca do Spółki, waga przewoźnika kolejowego oraz waga znajdująca się u nabywcy złomu posiadają wynikające z przepisów prawa świadectwa legalizacji. W konsekwencji nie ma podstaw do zakwestionowania prawidłowości poszczególnych pomiarów. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 25 września 2007 r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać wagi samochodowe do ważenia pojazdów w ruchu, oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych (Dz. U. Nr 188, poz. 1345) określa błędy graniczne dopuszczalne wagi tj. wyznacza określone skrajne wartości błędu wagi. Jeżeli zatem wskazania wagi mieszczą się w ww. granicach, uznaje się, że waga działa prawidłowo, co potwierdzane jest świadectwem legalizacji. Podobnie, Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 9 czerwca 2009 r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać wagi wagonowe do ważenia w ruchu wagonów, oraz szczegółowego zakresu sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych (Dz. U. Nr 104, poz. 863) określa błędy graniczne dopuszczalne wagi. Spółka podkreśliła, że wagi, o których mowa to wagi przemysłowe, dokonujące pomiarów mas ładunków w tonach, dlatego dopuszczalne odchylenia pomiarów (błędy wagi) w zależności od klasy wagi mogą sięgać przykładowo kilkudziesięciu kilogramów. Spółka zamierza traktować zidentyfikowane różnice wagowe jako koszty uzyskania przychodów okresu, w którym powstają przedmiotowe koszty Spółka dokumentować będzie kwitem wagowym wystawionym przez nabywcę złomu, pierwotnym oraz skorygowanym dokumentem WZ wystawionym przez Spółkę oraz protokołem sporządzonym przez Spółkę stwierdzającym, że zidentyfikowane różnice wagowe nie zostały spowodowane utratą/zniszczeniem złomu podczas transportu.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
6560
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów