Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za listopad 2012 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Radosław Teresiak, Sędziowie sędzia del. SO Ewa Izabela Fiedorowicz, sędzia WSA Włodzimierz Gurba (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Łukasz Kłosiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi Z. U. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za listopad 2012 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na rzecz Z. U. kwotę 5600 zł (słownie: pięć tysięcy sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej
Uzasadnienie strona 1/11

Pismem z dnia 27 stycznia 2014 r. Pan Z. U. (zwany dalej: "Skarżący" lub "Strona") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na wydaną przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej decyzję z dnia [...] grudnia 2013 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za listopad 2012 r.

Zaskarżona decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

1. Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych decyzją z dnia [...] października 2013 r. określił Skarżącemu wysokość zobowiązań z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w związku z nieprzekazaniem oraz nieterminowym przekazaniem środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych za listopad 2012 r. w łącznej kwocie 178.912,00 zł. Ustalenia dokonane przez organ pierwszej instancji obligowały do wydania decyzji określającej wysokość sankcji w związku z naruszeniem przepisu art. 33 ust. 4a ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 127, poz. 721 ze zm., dalej: "ustawa o rehabilitacji").

Pismem z dnia [...] października 2013 r. Skarżący wniósł odwołanie od ww. decyzji.

2. Decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu odnosząc się do zarzutu błędnej wykładni art. 33 ust 4a pkt 2 ustawy o rehabilitacji zauważył, że przepis art. 33 ust. 4a omawianej ustawy należy interpretować łącznie z przepisem ust. 4 tego artykułu. Zdaniem organu, skoro ustalono, że Strona naruszyła przepis art. 33 ust. 3 ustawy o rehabilitacji to organy administracji realizując postanowienia art. 33 ust. 4a tej ustawy zobligowane były do wydania decyzji określającej wysokość sankcji w związku z niedotrzymaniem terminu bądź nieprzekazaniem środków ze zwolnień na rachunek ZFRON. Za nietrafny organ uznał zarzut naruszenia przepisu art. 33 ust. 4a1 wskazując, że nie ma w niniejszej sprawie zastosowania, nie był podstawą wydania zaskarżonej decyzji i w żadnym miejscu uzasadnienia zaskarżonej decyzji nie został przez organ pierwszej instancji przywołany.

W odniesieniu do kwestii wydatków poniesionych przez Stronę z naruszeniem art. 33 ust. 4 ustawy o rehabilitacji organ odwoławczy zauważył, że materiał dowodowy potwierdza dokonanie wydatków na cele nie związane z finansowaniem rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków.

2.1. W skardze na powyższą decyzję Skarżący wniósł o jej uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:

- art. 33 ust. 4a pkt 2 ustawy o rehabilitacji przez błędną wykładnię tego przepisu,

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej