Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Sędziowie asesor WSA Konrad Aromiński, sędzia WSA Włodzimierz Gurba, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 października 2020 r. sprawy ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w W. z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatek od towarów i usług za lipiec 2017 r. oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z [...] października 2019 r. Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w W. utrzymał w mocy wydaną wobec B. sp. z o.o. w W. własną decyzję z [...] sierpnia 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2017 r.
Jak wynika z akt sprawy wskutek przeprowadzonej u Skarżącej kontroli celno-skarbowej organ I instancji stwierdził, że nie przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury wystawionej na jej rzecz przez S. sp. z o.o. tytułem sprzedaży nieruchomości położonej w miejscowości L. Zdaniem organu I instancji transakcja udokumentowana ww. fakturą została zawarta z nadużyciem prawa, a jej faktycznym i jedynym celem było uzyskanie przez Skarżącą nienależnego zwrotu podatku VAT. W efekcie organ ten decyzją z [...] sierpnia 2019 r. określił Skarżącej kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu za lipiec 2017 r. oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za ten okres.
Od tej decyzji Skarżąca odwołała się.
Rozpoznając to odwołanie Naczelnik wyjaśnił na wstępie istotę instytucji nadużycia prawa na gruncie podatku od towarów i usług. Wskazał mianowicie, że obowiązkiem organów podatkowych jest wykazanie, że zasadniczym celem zakwestionowanej transakcji było uzyskanie korzyści podatkowej w sposób sprzeczny z normą wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej jako: "u.p.t.u.") oraz, że w jej następstwie korzyść faktycznie uzyskano. Skutkiem tych ustaleń jest bowiem pozbawienie podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego.
Dalej Naczelnik zgodził się z organem I instancji, że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwala przyjąć, iż transakcja udokumentowana fakturą wystawioną przez S. sp. z o.o. na rzecz Skarżącej została zawarta z nadużyciem prawa i miała ona jedynie umożliwić jej wystąpienie o zwrot podatku VAT. Jego zdaniem świadczą o tym takie okoliczności jak:
- powiązania osobowe i kapitałowe występujące pomiędzy uczestniczącymi w łańcuchu transakcji podmiotami, tj. pomiędzy Skarżącą, S. sp. z o.o., T. sp. z o.o. - dalej: T. sp. z o.o. oraz M.sp. z o.o. - dalej: M. sp. z o.o. (podmioty te łączyły osoby T. P. i M. N.);
- rozłożenie zapłaty za nieruchomość na raty płatne przez kilkanaście lat (począwszy od stycznia 2018 r. do 2036 r.), przy jednoczesnym braku zabezpieczenia zbywcy na wypadek braku uiszczania przez nabywcę rat w terminie;
- ustalenie ceny sprzedaży nieruchomości na poziomie 6.273.000 zł i jej znaczny wzrost w porównaniu do wcześniejszej ceny zakupu (niecałe 2 lata wcześniej) w wysokości 1.800.000 zł,
- wynajęcie przez Skarżącą nieruchomości na rzecz tego samego najemcy, tj. T. sp. z o.o. i podpisanie umowy najmu w imieniu obu tych podmiotów przez tę samą osobę, tj. T. P.;
- rezygnacja ze zwolnienia spornej transakcji z podatku VAT i jej niekorzystne skutki dla S. sp. z o.o. (brak zapłaty za sprzedaną na rzecz Skarżącej nieruchomość, przy jednoczesnym obowiązku odprowadzenia podatku należnego wynikającego z tej transakcji);