Sprawa ze skargi na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. po wznowieniu postępowania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (spr.), Asesor WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Protokolant Monika Kawa-Ogorzałek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi W. M. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. po wznowieniu postępowania oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/8

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej (DUKS) w Z. decyzją z [...] grudnia 2002r. określił małżonkom W. i B. M. należny podatek dochodowy od osób fizycznych za 1997r. w wysokości [...] zł, zaległość w ww. podatku w wysokości [...] zł oraz odsetki na dzień 31 grudnia 2002r. w wysokości [...] zł. W uzasadnieniu wyjaśnił m.in., że w zeznaniu podatkowym małżonkowie M. nie ujęli przychodów otrzymanych z tytułu nieodpłatnych świadczeń od "J." sp. z o.o. w G. (dalej zwana Spółką), której W. M. był udziałowcem w 26% w sytuacji, gdy doszło do ustanowienia [...] grudnia 1996r. użytkowania na pieniądzach Spółki, w celu wyprowadzenia "dokumentacyjnego" ww. pieniędzy, będących w dyspozycji udziałowców już od 1995r. Jako okoliczność potwierdzającą organ wskazał, że osoba prowadząca raporty kasowe Spółki wystawiła dowody kasowe "[...]" bez numerów m.in. W. M. na [...] zł i [...] zł i ujęła je w raporcie kasowym. DUKS wyjaśnił jednocześnie, że nikt nie był obecny przy wypłacie ww. pieniędzy i podkreślił, że nieodpłatny charakter ww. świadczenia wynika z zapisów w księgach rachunkowych Spółki oraz § 7 ww. umowy z [...] grudnia 1996r. Organ ocenił też, odwołując się do art. 353 § 2 i art. 11 ust. 1 oraz art. 264 k.c., że strony dokonując powyższej czynności ukonstytuowały umowę pożyczki. Spółka nie władała bowiem środkami pieniężnymi, czego dowodem było przeszukanie pomieszczeń biurowych Spółki, na podstawie postanowienia Prokuratury Rejonowej w G. W wyniku tych czynności nie znaleziono ani raportów kasowych, ani pieniędzy. Prezes Spółki wyjaśnił natomiast, że dokumenty kasowe znajdowały się poza siedzibą Spółki. Organ uznał zatem, że w wyniku zawarcia umowy ustanowienia prawa użytkowania na pieniądzach z [...] grudnia 1996r. i zapisów w księgach rachunkowych Spółka strona dysponowała w 1997r. środkami pieniężnymi w wysokości [...] zł, pobranymi ze Spółki. Strona uzyskała więc przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia w wysokości [...] zł, który organ wyliczył na podstawie najniższej stawki procentowej stosowanej przez banki działające w G.

Strona od ww. decyzji nie wniosła skutecznie odwołania.

We wniosku z 6 sierpnia 2005r. strona wystąpiła do organu o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją, która stała się ostateczna. Jako uzasadnienie wskazała art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. - powoływana dalej jako "O.p.").

DUKS w Z. decyzją z [...] kwietnia 2006r. odmówił uchylenia ww. decyzji ostatecznej, gdyż strona nie wskazała istotnych dla sprawy, nowych okoliczności faktycznych, istniejących w dniu wydania decyzji ostatecznej, nieznanych organowi, który wydał decyzję.

W odwołaniu z [...] kwietnia 2006r. powyższej decyzji strona nie zgodziła się z wyżej wskazanym stanowiskiem organu i zarzuciła, że doszło w niej do naruszenie art. 240 § 1 pkt 5 O.p. Zdaniem strony okoliczności przez nią wskazane spełniały kryteria z ww. przepisu. Strona odwołała się do popełnienia przez wszystkich trzech wspólników Spółki ([...]) w okresie od 1 stycznia 1995r. do 31 grudnia 1996r. przestępstwa polegającego na działaniu na szkodę Spółki, a nie tylko przez stronę i B. N.. Okoliczność ta istniała w chwili wydania decyzji ostatecznej, lecz nie była znana organowi z uwagi na inny sposób sformułowania zarzutu wobec tych oskarżonych w akcie oskarżenia oraz wyroku skazującym sądu pierwszej instancji. W związku z tym zdaniem strony doszło do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę decyzji ostatecznej. Z sentencji wyroku Sądu Okręgowego w G.. z [...] lipca 2005r., sygn. akt [...] wynika, że wyprowadzenie pieniędzy z kasy Spółki w okresie od 1 stycznia1995r. do 31 grudnia 1996r. odbyło się na rzecz trzech osób.

Strona 1/8