Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Owsiak, sędzia WSA Anna Zaorska, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w S. na postanowienie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu blokady rachunku bankowego oddala skargę
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z dnia [...] listopada 2019r. Szef Krajowej Administracji Skarbowej (dalej: "Organ", "Szef KAS") utrzymał w mocy własne postanowienie z [...] listopada 2019r. o przedłużeniu terminu blokady rachunków bankowych podmiotu kwalifikowanego - A. sp. z o.o. z siedzibą w S. (dalej też jako: "Skarżąca" lub "Spółka"), na czas oznaczony nie dłuższy niż trzy miesiące, tj. do dnia
7 lutego 2020r.
Postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Szef KAS w dniu [...] listopada 2019r. dokonał blokady dziewięciu rachunków bankowych Spółki na okres 72 godzin.
W wyniku przeprowadzonej analizy ryzyka Szef KAS uznał, że istnieje uzasadnione przypuszczenie, iż Spółka w swojej dokumentacji podatkowej w zakresie podatku od towarów i usług za okres od kwietnia do czerwca 2019r. ujęła faktury VAT niedokumentujące faktycznych zdarzeń gospodarczych.
Następnie postanowieniem z [...] listopada 2019r. Szef KAS przedłużył termin blokady ww. rachunków bankowych na czas oznaczony nie dłuższy niż trzy miesiące, tj. do dnia 7 lutego 2020r., do kwoty 4.592.051,00 zł, mając na względzie uzasadnioną obawę, że podmiot kwalifikowany nie wykona istniejącego zobowiązania w podatku VAT przekraczającego równowartość 10.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok, w którym wydano ww. postanowienie
W zażaleniu na powyższe postanowienie Spółka zarzuciła naruszenie:
1) art. 119zw § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019r. poz. 900; dalej: "O.p."), w zw. z art. 12 ustawy z dnia 6 marca 2018r. Prawo przedsiębiorców (tekst jedn. Dz. U. z 2019r. poz. 1292 ze zm.), art. 2 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997r. Nr 78 poz. 483 ze zm.) oraz art. 121 § 1 O.p., poprzez zastosowanie nieproporcjonalnego w sprawie środka w postaci przedłużenia blokady rachunków bankowych oraz przyjęcie, że w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy zachodzi uzasadniona obawa, że:
• podmiot kwalifikowany nie wykona istniejącego lub mającego powstać zobowiązania podatkowego,
• Spółka może wykorzystywać działalność banków lub spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych do celów mających związek z wyłudzeniami skarbowymi lub do czynności zmierzających do wyłudzenia skarbowego, a blokada rachunków Spółki jest konieczna, aby temu przeciwdziałać
- podczas gdy okoliczności i dotychczasowe zachowanie osób zarządzających Spółką przeczyło ww. stwierdzeniom. Szef KAS nie wziął pod uwagę w szczególności, że niektórzy właściciele Spółki (S.R.) prowadzą realną działalność gospodarczą od początku lat 90-tych, będąc praktycznie od zawsze związani z handlem tłuszczami zwierzęcymi, a sama Spółka będąc tzw. dużym podatnikiem (obsługiwanym przez duży urząd skarbowy) terminowo reguluje swoje zobowiązania podatkowe, nie upłynnia majątku, prowadzi działalność na terenie rodzinnej posesji jej właścicieli, od początku 2019r. zadeklarowała i zapłaciła 2.843.071,00 zł podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do września 2019r., czego dowodem są załączone potwierdzenia wpłat podatku za te miesiące, deklaracje VAT-7 oraz urzędowe potwierdzenia złożenia deklaracji (załączniki nr 1-24),