Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Płusa, Asesor WSA Maciej Kurasz, Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2009 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznych w przedmiocie zobowiązań podatkowych oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej (GIKS) utrzymał w mocy cztery własne decyzje z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...], z dnia [...] stycznia nr [...] i SD [...] oraz z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] odmawiające stwierdzenia nieważności dziesięciu decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. w przedmiocie określenia Skarżącemu M. G. zobowiązań podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług za lata 2002 - 2005 r.
Powyższa decyzja została wydana na podstawie następującego stanu faktycznego sprawy.
W dniu [...] lutego 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wydał dla Skarżącego dziesięć decyzji, tj.:
- w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodów ewidencjonowanych za 2002 r. (nr [...]),
- w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2002 i 2003 r., od stycznia do kwietnia 2004 r. oraz od maja do grudnia 2004 r. (nr [...],[...], [...], [...]),
- w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 i 2004 r. oraz odsetek od zaniżonych wpłat zaliczek na ten podatek (nr [...],[...],[...], [...]),
- w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące styczeń i luty 2005 r. ([...].
Od powyższych decyzji Skarżący nie wniósł odwołań w konsekwencji czego stały się one ostateczne.
Wnioskiem z dnia [...] lipca 2007 r. Skarżący zwrócił się do GIKS na podstawie art. 247 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: O.p.) oraz art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 ze zm.) o stwierdzenie nieważności ww. dziesięciu decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. zarzucając ich wydanie z rażącym naruszeniem przepisów O.p. dotyczących szacowania podstawy opodatkowania. W jego opinii organ dysponował danymi niezbędnymi do określenia podstawy opodatkowania bez zastosowania szacowania. Materiał dowodowy będący podstawą ustaleń organu został zebrany w toku postępowania kontrolnego i zabezpieczony w trakcie przeszukania w dniu [...] lutego 2005 r. Organ nie stwierdził przy tym, że zebrany materiał dowodowy jest niekompletny. Strona zarzuciła również, iż organ:
* ustalając w decyzjach podstawę opodatkowania w drodze oszacowania nie zachował procedur postępowania, o których mowa w art. 23 i art. 193 § 6 i 7 i O.p. Księgi podatkowe oraz inne zebrane dowody pozwalały bowiem na określenie podstawy opodatkowania bez zastosowania szacowania;
* nie sporządził i nie doręczył podatnikowi protokołów z badania ksiąg,
* nie podjął wszelkich działań w celu dokładnego wyjaśnienia sprawy oraz nie zebrał i w sposób wyczerpujący nie rozpatrzył całego materiału dowodowego, zgodnie z art. 122 i art. 187 O.p., nie uzasadnił przyjętej metody szacowania,