Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Cezary Kosterna, Sędziowie sędzia WSA Piotr Przybysz, sędzia WSA Dariusz Zalewski (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Grażyna Wojda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi Z. W. i B. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2004 r. oddala skargę
I. Stan sprawy przedstawia się następująco:
1. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. (nazywane dalej: "SKO") postanowieniem z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] po rozpatrzeniu ponaglenia wniesionego przez B. W. i Z. W. (nazywane dalej: "Skarżące") na niezałatwienie sprawy ustalenia podatku od nieruchomości za rok 2004 we właściwym terminie, na podstawie art. 141 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm., nazywanej dalej: "O.p.") uznało ponaglenie za uzasadnione i wyznaczyło dodatkowy termin na załatwienie sprawy w wymiarze jednego miesiąca od dnia wpływu postanowienia do organu pierwszej instancji, zarządziło wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, stwierdzając, że niezałatwienie sprawy w terminie nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
Uzasadniając ostatni punkt wydanego rozstrzygnięcia SKO powołało się na pismo z dnia 29 stycznia 2015 r., z którego wynikało, że powodem braku zakończenia sprawy było omyłkowe dołączenie wyroku sądowego do akt innego roku podatkowego, a w momencie zauważenia omyłki było już za późno na wydanie decyzji ustalającej zobowiązanie z tytułu podatku od nieruchomości za 2004 rok z uwagi na przedawnienie. W ocenie SKO organ pierwszej instancji błędnie przyjął, że w tej sytuacji nie było konieczne procesowe zakończenie postępowania podczas gdy organ ma obowiązek zakończenia merytorycznie wszczętego postępowania, bądź dokonania tego w innej przewidzianej przez prawo formie.
2. Prezydent W. decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...], na podstawie art. 207 oraz art. 208 § 1 w zw. z art. 68 § 1 O.p. umorzył postępowanie w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego Skarżących z tytułu podatku od nieruchomości położonej w W. przy ul. [...], działka ew. nr [...] obręb [...], za rok 2004.
W uzasadnieniu organ pierwszej instancji podał, że w latach 2004 - 2009 Prezydent W. trzykrotnie ustalał zobowiązanie z tytułu podatku od przedmiotowej nieruchomości za rok 2004:
- decyzją [...] z dnia [...] lutego 2004 r.,
- decyzją [...] nr [...] z dnia [...] czerwca 2007 r.
- decyzją [...] z dnia [...] kwietnia 2008r. utrzymaną w mocy decyzją SKO [...] z dnia [...] lipca 2008r, uchyloną wyrokiem WSA z dnia 6 kwietnia 2009 r. o sygn. akt II SA/Wa 2667/08.
Do końca 2007 r. nie wydano jednakże ostatecznej decyzji ustalającej to zobowiązanie, czyli nie doszło do skutecznego ustalenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2004 r. W związku z zaistniałym stanem organ odwołał się do art. 68 § 1 O.p., zgodnie z którym zobowiązanie podatkowe, które powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Organ uznał, że w świetle powyższego przepisu bezskutecznie upłynął termin, kiedy można było ustalić zobowiązanie z tytułu podatku od nieruchomości za rok 2004.