Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar w przedmiocie opłaty za wydanie decyzji zatwierdzającej produkt
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Dziełak, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Asesor WSA Alojzy Skrodzki (spr.), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi B. L. i B. L. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] sierpnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za wydanie decyzji zatwierdzającej produkt 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Prezesa Głównego Urzędu Miar na rzecz strony skarżącej kwotę 120 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/2

Prezes Głównego Urzędu Miar, zwany dalej Prezesem GUM, decyzją z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...] zatwierdził typ kolb szklanych z jedną kreską klasy A, o pojemności nominalnej 20 ml, których producentem byli B. L. i B. L., a następnie decyzją z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...], ustalił Skarżącym za wydanie decyzji zatwierdzającej typ kolb szklanych opłatę w kwocie 4000 zł.

B. L., nie zgadzając się z tak ustaloną opłatą, pismem z dnia 4 maja 2005 r. wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem decyzji ustalającej ww. opłatę podnosząc, iż ustalona opłata jest wygórowana, a czas przeprowadzonych czynności przez Główny Urząd Miar zawyżony.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2005 r., Prezes GUM uchylił poprzednią decyzję oraz ustalił opłatę za wykonanie czynności podjętych w trakcie wydawania decyzji zatwierdzenia typu kolb szklanych, w wysokości 3000 zł.

Od powyższej decyzji B. L. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której stwierdził, że decyzja Prezesa GUM jest krzywdząca, ponieważ nie znajduje odniesienia do faktycznego czasu pracy poświęconej przez GUM w trakcie zatwierdzania typu. Strona podnosi, że dotychczasowe procedury były bardziej zawiłe, a koszt zatwierdzenia przyrządu niższy. Strona podaje, że całkowity czas wyprodukowania ośmiu prototypów wyniósł 3 godziny 17 minut a czas zatwierdzenia typu przez GUM aż 15 godzin.

W odpowiedzi na skargę Prezes GUM powołał odpowiednie przepisy, które zobowiązują wnioskodawcę do zapłaty stosownych kwot za roboczogodzinę, czego Prezes nie może zmieniać. Jeżeli chodzi o czas wykonania poszczególnych badań Prezes wskazał, że procedura zatwierdzania jest skomplikowana i wymaga 15 godzin pracy pracownika GUM, aby można było wydać stosowną decyzję w przedmiocie zatwierdzenia przyrządu. Mając to na uwadze, w ocenie Prezesa GUM, zarzuty strony są niezasadne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje;

Na wstępie Sąd wyjaśnia, iż zgodnie z art. 184 Konstytucji RP w związku z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269) oraz w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej u.p.p.s.a., kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 u.p.p.s.a. sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, stosownie do art. 145 § 1 pkt 1 i 2 u.p.p.s.a., aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracji publicznej, konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia przepisów prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, albo też do naruszenia przepisów prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania albo stwierdzenia nieważności decyzji lub postanowienia.

Rozpoznając skargę Sąd, zgodnie z art. 134 § 1 u.p.p.s.a., rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Cytowany przepis daje podstawę do uwzględnienia skargi także wtedy, gdy w trakcie toczącego się postępowania sądowoadministracyjnego strona nie podnosi zarzutów będących podstawą wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonego aktu.

Strona 1/2