Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska, sędzia WSA Anna Zaorska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Staniszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2019 r. sprawy ze skargi R. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2013 r. i 2014 r. oddala skargę
Postanowieniem z [...] lutego 2017 r. wszczęto postępowanie kontrolne wobec R.D., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą E.(dalej: "Strona", "Skarżący"), w zakresie prawidłowości rozliczania podatku od towarów i usług za poszczególne okresy od stycznia 2013 r. do grudnia 2014 r.
Decyzją z dnia [...]stycznia 2018 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego O.(dalej: "Naczelnik", "organ I instancji") określił Stronie:
- nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za wrzesień i listopad 2013 r. oraz lipiec, październik i grudzień 2014 r.,
- nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za październik 2013 r. oraz marzec, sierpień i listopad 2014 r.,
- zobowiązanie podatkowe za grudzień 2013 r., styczeń, luty, kwiecień, czerwiec, wrzesień 2014 r.
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że w toku postępowania kontrolnego stwierdzono zawyżenie podatku naliczonego, w związku z odliczeniem podatku VAT wynikającego z faktur wystawionych przez M.G. prowadzącego działalność pod firmą P.P.H.U. B. [...]oraz M. Sp. z o. o. (dalej: M.) dokumentujące czynności, które nie zostały wykonane przez wystawców tych faktur.
Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, pismem z 8 lutego 2018 r. Strona złożyła odwołanie od ww. decyzji, wnosząc o jej uchylenie, względnie o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji w celu uzupełnienia materiału dowodowego. Skarżonej decyzji zarzuciła naruszenie:
- przepisów prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 86 ust. 1 oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. - dalej: "u.p.t.u.") - poprzez niewłaściwą wykładnię oraz nieprawidłowe zastosowanie, co spowodowało odmowę Skarżącemu prawa do odliczenia VAT wynikającego z faktur wystawionych przez [...] oraz [...], pomimo iż Skarżący nabywał usługi wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz błędne uznanie, że faktury nie dokumentowały faktycznych czynności (tzw. "puste faktury"), a co za tym idzie, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT;
- przepisów prawa procesowego poprzez prowadzenie postępowania w sposób jednostronny, nastawiony na obronę z góry założonej tezy, co do braku po stronie Skarżącego prawa do odliczenia VAT oraz naruszenie przepisów postępowania, w szczególności art. 120, art 121 § 1, art 122, art. 124, art. 125 § 1, art. 127 oraz art. 180 § 1 i art. 187 § 1 ustawy z dnia 9 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 - dalej: "O.p.") poprzez stronnicze rozpatrzenie materiału dowodowego, a w konsekwencji dokonanie błędnej oceny stanu faktycznego będącego przedmiotem postępowania.
W ocenie Skarżącego, zafakturowane przez B.usługi zostały faktycznie wykonane przez pracowników tej firmy lub przez jej podwykonawców, bowiem wykonanie usług potwierdzają umowy, protokoły odbioru prac, protokoły zaawansowania finansowego oraz faktury, zeznania wspólników i świadków oraz wyjaśnienia kontrahentów Spółki. Strona wskazała, że nigdy nie otrzymała zwrotu części zapłaconego wynagrodzenia. Dodała, że pomimo zapisów w umowie o braku uprawnień do zlecania prac dalszym podwykonawcom, podwykonawcy ci zatrudniają kolejne firmy do wykonywania robót i nie informują o tym zleceniodawców. W związku z tym, tego rodzaju zapis lub jego brak nie ma znaczenia dla oceny sprawy. Zdaniem Skarżącego, organ podatkowy wydając decyzję naruszył zasadę neutralności podatku poprzez błędną interpretację stanu faktycznego w korelacji z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Skarżący stwierdził ponadto, że faktury wystawione przez m. także dokumentowały rzeczywiste zdarzenia gospodarcze.