Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Sędziowie sędzia WSA Włodzimierz Gurba, asesor WSA Piotr Dębkowski (sprawozdawca), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 31 sierpnia 2021 r. sprawy ze skargi B. Sp. z o.o. z/s w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za kwiecień i maj 2019 r. oraz zabezpieczenia jej na majątku podatnika 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz B. Sp. z o.o. z/s w W. kwotę 980 zł (dziewięćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z [...] października 2020 r., wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 220 § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm., dalej Op), Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej DIAS) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu CeIno-Skarbowego w B. (dalej NUCS) z [...] lutego 2020 r. określającą B. sp. z o.o. z/s w W. (dalej Strona, Skarżąca, Spółka) przybliżone kwoty zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług, przybliżone kwoty podatku od towarów i usług do zapłaty, wynikające z wystawionych faktur VAT, przybliżone dodatkowe zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za kwiecień i maj 2019 r. oraz orzekającą o zabezpieczenia tych kwot wraz z odsetkami za zwłokę na majątku Spółki.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy wskazał, że przedmiot działalności Spółki w kontrolowanym okresie stanowiło kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Zgromadzony przez NUCS materiał dowodowy wskazywał, że Strona uczestniczyła w działaniach noszących znamiona oszustwa podatkowego. Oszustwo to polegało na udziale w łańcuchu fikcyjnych transakcji między trzema powiązanymi ze sobą kapitałowo i osobowo podmiotami, mającymi swoje siedziby pod tym samym adresem. Zaś celem tych fikcyjnych transakcji było wygenerowanie (niezapłaconego do budżetu państwa) podatku naliczonego przez pierwszy podmiot w łańcuchu, o który został obniżony podatek należny za kwiecień i maj 2019 r. przez kontrolowaną Spółkę, jako drugi podmiot w łańcuchu a następnie wygenerowanie podatku naliczonego przez kontrolowaną Spółkę, o który został obniżony podatek należny za kwiecień 2019 r. przez ostatni podmiot w łańcuchu, co skutkowało zaniżeniem zobowiązania podatkowego w tym podmiocie.
Z dokonanych ustaleń wynikało, że Strona zaewidencjonowała faktury wystawione przez G. sp. z o.o. S. Spółka Komandytowa z/s w W. (dalej G.) dokumentujące "[...]" oraz "[...]". Skarżąca nie wpłaciła kontrahentowi należności wynikających ze wspomnianych faktur zaliczkowych, zatem nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego wskazanego w tych dokumentach.
DIAS podkreślił, że z zeznań reprezentującej Spółkę J.S. wynikało, iż faktury nie zostały opłacone, gdyż projekt "[...]" nie doszedł do skutku, faktury te zostały skorygowane i nie było podstawy do płacenia. Spółka zatem z pełną świadomością obniżała podatek należny za miesiące od kwietnia do czerwca 2019 r. o kwoty podatku naliczonego wykazane w otrzymanych fakturach, choć w świetle obowiązujących przepisów prawo to jej nie przysługiwało.
Z kolei po stronie rozliczeń podatku należnego Spółka zaewidencjonowała fakturę wystawioną na rzecz B. sp. z o.o. z/s w W. (dalej B.) dokumentującą "[...]". Na podstawie przekazanych przez Stronę wyciągów z należących do niej rachunków ustalono, że nie otrzymała ona żadnej płatności z tytułu transakcji udokumentowanej tą fakturą. Ponadto na podstawie danych z danych z Elektronicznych Ksiąg Wieczystych, ustalono, że Spółka wg stanu na dzień 5 grudnia 2019 r. figurowała jako wieczysty użytkownik nieruchomości położonej w W., w dzielnicy [...], przy ul. [...], w obrębie ewidencyjnym nr [...], [...], składającej się z dwóch działek gruntu o numerach [...] i [...], o łącznej powierzchni 1,0042 ha, tj. nieruchomości, której mogła dotyczyć wystawiona faktura. Świadczyło to o tym, że prawo wieczystego użytkowania gruntu nie zostało na podstawie tej faktury przez kontrolowaną Spółkę sprzedane. Ustalono również, że Strona na podstawie przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży z 19 listopada 2015 r. zobowiązana jest zawrzeć z J. S.A. umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości o powierzchni około 4.900 m2, która miała zostać wydzielona z nieruchomości stanowiącej działkę o numerze ewidencyjnym [...], o powierzchni 10.042 m2, z obrębu [...], położonej w województwie [...].