Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Matylda Arnold-Rogiewicz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia del. SO Agnieszka Baran, sędzia WSA Jacek Kaute, Protokolant referent stażysta Agata Szczepanik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 września 2020 r. sprawy ze skargi R. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia łącznego zobowiązania pieniężnego na 2019 r. oddala skargę
Przedmiotem skargi złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez R. W. (dalej: "Skarżący") jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. (dalej: "Kolegium" lub "SKO") z dnia[...] sierpnia 2019 r. w przedmiocie ustalenia łącznego zobowiązania pieniężnego na 2019 r.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy:
W decyzji Wójta Gminy J. z dnia [...] lutego 2019 r. ustalono wobec Skarżącego wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2019 r. w kwocie 399 zł za nieruchomość położoną w S.
Od powyższej decyzji odwołanie wniósł R. W. w dniu 1 kwietnia 2019 r., podnosząc, że decyzja jest niezgodna z art. 21 Konstytucji RP, Powszechną Deklaracją Praw Człowieka oraz Europejską Konwencją Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z uwagi na gwarantowane prawa do wolności człowieka, prawo do posiadania i ochrony własności.
Kolegium po ponownym rozpatrzeniu sprawy ustaliło następujący stan faktyczny.
Skarżący jest właścicielem gruntów ornych w postaci dz. ew. nr[...], [...], [...], [...], [...](obr.[...]) w S. o łącznej powierzchni 0,3224 ha oraz budynku o powierzchni 45,00 m2 i garażu o powierzchni 12,00 m2.
Powyższy stan faktyczny Kolegium ustaliło na podstawie dowodów z dokumentów w postaci; wypisu z rejestru gruntów, karty jednostki opodatkowania, oświadczenia z 18 maja 2013 r., IN-1. Dowody Kolegium uznało za wiarygodne.
Po rozpatrzeniu odwołania od ww. decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., decyzją z dnia [...] sierpnia 2019 r., utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy J.
Organ odwoławczy wskazał, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. Ponoszenie ciężarów związanych z własnością regulowane jest ustawami podatkowymi, a zatem zarzuty odwołania są chybione.
Organ podkreślił, iż zasadą jest, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1445, z późn. zm., dalej: "u.p.o.I."), że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane: 1) grunty; 2) budynki lub ich części; 3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1 podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:
1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;
2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;
3) użytkownikami wieczystymi gruntów;
4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:
a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Krajowym Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,
b) jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2.