Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego
Uzasadnienie strona 2/13

5. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Skarżący wniósł o uchylenie ww. postanowienia DIS i zasądzenie kosztów postępowania w tym zastępstwa procesowego według norm przepisanych, ze względu na naruszenie art. 208 § 1 O.p., gdyż w sprawie nie wystąpiła bezprzedmiotowość postępowania zażaleniowego - istniał przedmiot postępowania.

Na podstawie nadanego decyzji DUKS rygoru natychmiastowej wykonalności wydano trzy tytuły egzekucyjne z 18 listopada 2011r. obejmujące okresy od stycznia do listopada 2006r., na podstawie których zawiadomiono o zajęciu rachunków bankowych, co powodowało przerwanie biegu terminu przedawnienia, gdy DIS wydał swoją decyzję dopiero w grudniu 2011r. Również tezy z powołanego przez DIS wyroku z 8 czerwca 2011r. sygn. akt I SA/Gd 378/11 nie stanowią podstawy do umorzenia postępowania, bo w sprawie nie doszło do dobrowolnej zapłaty zobowiązania. Skarżący wskazał, że potwierdzeniem prawidłowości jego stanowiska jest wyrok WSA w Rzeszowie z 20 grudnia 2011r. sygn. akt I SA/Rz 666/11, w którym stwierdzono, że nie do zaakceptowania jest pogląd (...), że z chwilą wydania decyzji przez organ II instancji, utrzymujących w mocy decyzje wymiarowe organu I instancji, rygor natychmiastowej wykonalności nadany tym ostatnim decyzjom utracił moc prawną. Należałoby się zgodzić z takim stanowiskiem, ale w sytuacji gdyby decyzje wymiarowe organu pierwszej instancji uległy uchyleniu przez organ odwoławczy, co w niniejszej sprawie nie nastąpiło. Utrzymywanie w mocy decyzji organu I instancji przez organ odwoławczy nie spowodowało wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji organu I instancji i rygor natychmiastowej wykonalności nadany tym decyzjom nie wygasł. Byt postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności, jest zdeterminowany bytem decyzji, do której postanowienie to się odnosi - WSA w Białymstoku sygn. akt I SA/Ba 145/2010.

Postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności stanowiło podstawę umożliwiającą wszczęcia i prowadzenia postępowania egzekucyjnego zobowiązań podatkowych określonych decyzją nieostateczną DUKS. Zaniechanie więc przez DIS merytorycznego rozpatrzenia zarzutów na postanowienie o nadaniu ww. rygoru mogło skutkować bezzasadnym przedłużeniem terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych, co przeczy tezie DIS o nieistnieniu przedmiotu postępowania zażaleniowego.

6. DIS w odpowiedzi na skargę wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując dotychczasową argumentację.

7. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 19 listopada 2012r. sygn. akt III SA/WA 815/12 oddalił skargę.

8. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 22 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 674/13 uchylił ww. wyrok i sprawę przekazał WSA w Warszawie do ponownego rozpoznania, formułując tezę: wydanie decyzji ostatecznej w sprawie, w której decyzji organu pierwszej instancji w drodze postanowienia nadano rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 239b O.p. nie powoduje bezprzedmiotowości postępowania zażaleniowego i jego umorzenia, na podstawie art. 233 § 1 pkt 3 w związku z art. 208 § 1 i art. 239 O.p., jeżeli prowadzona była egzekucja administracyjna zobowiązań podatkowych wynikających z decyzji organu pierwszej instancji.

Strona 2/13
Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej