Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Artur Kuś, Sędziowie asesor WSA Piotr Dębkowski, sędzia del. SO Ewa Izabela Fiedorowicz (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Cezary Ciwiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2017 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji ostatecznej dotyczącej rozłożenia na raty zaległości w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od maja do września 2006 r. w zakresie terminu płatności ostatniej raty oddala skargę
Decyzją z [...] czerwca 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. (dalej: Naczelnik US lub organ pierwszej instancji) zmienił swoją decyzję z [...] marca 2009 r. w części dotyczącej zapłaty przez J. K. (dalej skarżąca lub strona) ostatniej raty zaległości z tytułu podatku od towarów i usług, ustalonej na 25 marca 2011 r., w ten sposób że pozostająca do zapłaty zaległość podatkowa została rozłożona na 36 rat, przy czym termin płatności ostatniej raty zaległości wraz z należnymi odsetkami za zwłokę i opłatą prolongacyjną w łącznej wysokości 43,539.24 zł, ustalono na 30 czerwca 2014 r.
Pismem z 30 czerwca 2014 r. skarżąca wniosła o uchylenie decyzji i umorzenie zaległości w całości lub w części, bądź o zmianę decyzji poprzez rozłożenie należności w kwocie 43.539.24 zł, na dalsze raty po 200 zł miesięcznie.
W uzasadnieniu strona wskazała, że nie posiada środków finansowych na uregulowanie pozostałej do zapłaty kwoty podatku. Podniosła, że jest osobą schorowaną i nie ma możliwości zebrania kwoty pozwalającej na zapłatę należnego podatku, nie ma też możliwości zaciągnięcia kredytu w banku ani znalezienia dodatkowego źródła utrzymania. We wniosku zaznaczono, że "rozsądną zdaje się propozycja rozłożenia zaległości na raty w miesięcznej wysokości 200 zł, gdyż raty we wskazanej wysokości będą stanowiły adekwatne do możliwości zarobkowych obciążenie finansowe". Zarówno w złożonym wniosku, jak i oświadczeniu o sytuacji finansowej, rodzinnej i majątkowej dla osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej skarżąca podała, że z emerytury osiąga dochód miesięczny w wysokości 434,25 zł, zaś stałe koszty miesięczne (telefon, opłaty abonamentowe, leki, wyżywienie, inne) to kwota 536,00 zł. Skarżąca argumentowała, że regulowanie wyznaczonych rat było dotychczas możliwe dzięki wsparciu rodziny, pomocy dzieci. Podniosła, że toczące się przeciwko niej postępowanie karne w sprawie uczestnictwa w procederze przestępczym polegającym na zakupie LPG jako gazu grzewczego i jego odsprzedaży w prowadzonej stacji paliw jako paliwa do samochodu zostało zakończone a ona uniewinniona od zarzucanych jej czynów wyrokiem Sądu Okręgowego w O. z [...] grudnia 2012 r. w sprawie o sygn. akt [...].
Naczelnik US decyzją z [...] września 2014 r. odmówił stronie umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące: maj - wrzesień 2006 roku w wysokości 27.290,93 zł oraz umorzenia odsetek w wysokości 3.252,31 zł od zaległości za wyżej wymieniony okres, jak również zmienił powyższą decyzję w ten sposób, że rozłożył skarżącej na raty kwotę wynikającą z ostatniej raty decyzji z [...] czerwca 2011 r.
Na skutek wniesionego odwołania od decyzji Naczelnika US, Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: Dyrektor IS lub organ odwoławczy) decyzją z [...] kwietnia 2015 r. uchylił ww. decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z [...] listopada 2015 r. nr [...] Naczelnik US zmienił decyzję z [...] czerwca 2011 r., dotyczącą rozłożenia na raty zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące maj - wrzesień 2006 roku w zakresie terminu płatności ostatniej raty, tj. raty numer 36, obejmującej zaległość główną w kwocie 27.290.93 zł, odsetki w wysokości 3.252,31 zł oraz opłatę prolongacyjną w wysokości 12.996,00 zł, rozkładając zaległość wraz z odsetkami obliczonymi na dzień złożenia pierwszego wniosku, tj. 12 września 2007 r. na 24 raty po 200 zł i ustalając na nowo należną opłatę prolongacyjną.