Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Olesińska, sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Grażyna Wojda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lipca 2017 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w zakresie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2009 r. oddala skargę
Z akt niniejszej sprawy wynika, że decyzją z dnia [...] stycznia 2014 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w N. określił wobec P. Sp. z o. o. w W., dalej zwanej "Spółką" lub "Skarżącą", kwotę podatku od towarów i usług z tytułu wystawienia faktur za styczeń - grudzień 2009 r. Organ podatkowy stwierdził, że faktury VAT wystawione w 2009 r. przez Skarżącą na rzecz podmiotu S. Sp. z o. o. nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych i są tzw. "pustymi" fakturami. Wobec dokonanych ustaleń, że Skarżąca działała w obrocie gospodarczym w złej wierze, Organ podatkowy określił zobowiązanie podatkowe na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej zwanej też "ustawą o VAT" lub "ustawą".
Decyzja powyższa stała się ostateczna ("decyzja ostateczna"), gdyż wniesione odwołanie było spóźnione.
Następnie, na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, Spółka złożyła wniosek o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną. Jako podstawę wznowienia postępowania Spółka wskazała wyjście na jaw istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych, istniejących na dzień wydania decyzji, nieznanych Organowi, tj. okoliczność, iż na dzień wydania decyzji ostatecznej Organ nie dysponował wiedzą o tym, że w dniu 28 stycznia 2013 r. S. Sp. z o. o. dokonała korekt deklaracji VAT-7. Powyższe korekty dotyczyły wartości netto oraz podatku naliczonego nabyć od Spółki, a podatek należny wynikający z korekt został wpłacony wraz z należnymi odsetkami. Skarżąca podkreśliła, że o powyższym fakcie Naczelnik Urzędu Skarbowego w N. dowiedział się już po wydaniu decyzji ostatecznej.
Po analizie ww. wniosku Naczelnik Urzędu Skarbowego w N., na podstawie art. 243 § 1 i 2 w zw. z art. 244 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia [...] listopada 2015 r. wznowił postępowanie zakończone decyzją ostateczną. W następstwie przeprowadzenia postępowania co do przesłanek wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy, Naczelnik, decyzją z dnia [...] lutego 2016 r., odmówił uchylenia decyzji ostatecznej.
Po wniesieniu przez Skarżącą odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej w W. ("Dyrektor", "DIS"), decyzją z dnia [...] maja 2016 r., utrzymał w mocy decyzję Organu pierwszej instancji. DIS podkreślił, że instytucja wznowienia postępowania nie może być wykorzystywana do pełnej, merytorycznej kontroli decyzji wydanej w postępowaniu zwykłym. Nie jest to bowiem kontynuacja postępowania zwykłego, a odrębne postępowanie, którego granice są ściśle ograniczone konkretną podstawą prawną, wymienioną w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej. Za istotę sporu w niniejszej sprawie Organ uznał zaistnienie przesłanek, o których mowa w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, tj. ocenę, czy wyszły na jaw nowe istotne dowody i okoliczności, nieznane Naczelnikowi w dacie podejmowania decyzji w postępowaniu zwykłym. DIS potwierdził skorygowanie przez S. Sp. z o. o. swoich deklaracji oraz zapłatę przez tę spółkę podatku wraz z odsetkami, co miało miejsce w dniu 28 stycznia 2013 r. DIS uznał za istotne ustalenie, czy okoliczność złożenia przez kontrahenta Spółki korekt deklaracji VAT-7 korygujących podatek naliczony oraz zapłaty wraz z odsetkami podatku należnego wynikającego ze złożonych korekt, wskazuje na jej wpływ na wyeliminowanie ryzyka uszczuplenia podatkowego przed wydaniem decyzji wobec Spółki w trybie art. 108 ustawy o VAT. DIS wskazał, że z punktu widzenia stosowania art. 108 ust. 1 ustawy nie ma przesądzającego znaczenia przyczyna zachowania podatnika wystawiającego fakturę niedokumentującą rzeczywistej transakcji. Taką przyczyną może być zarówno nieświadomy błąd, niepewność co do zaistnienia obowiązku podatkowego, jak i świadome działanie. Istotna jest bowiem ocena stopnia ryzyka wystąpienia nadużycia prawa do odliczenia podatku, a w konsekwencji realnego narażenia dochodów podatkowych na uszczuplenie, w związku z niepoprawnymi lub fikcyjnymi fakturami.