Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w zakresie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2008 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Przybysz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Olesińska, sędzia WSA Waldemar Śledzik, Protokolant referent stażysta Grażyna Dmitruk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w zakresie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2008 r. oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/7

Pismem z dnia 30 czerwca 2016r. P. sp. z o.o. (zwany dalej: "Strona", "Podatnik" lub "Skarżąca") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w W. decyzję z dnia [...] maja 2016r., nr [...], w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej po wznowieniu postępowania.

Zaskarżona decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Z akt niniejszej sprawy wynika, że decyzją z dnia [...] grudnia 2013r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w N. (zwany dalej: "organem pierwszej instancji") określił dla Skarżącej kwotę podatku od towarów i usług z tytułu wystawienia faktur VAT w miesiącach od stycznia do grudnia 2008r. W uzasadnieniu powołanej decyzji organ pierwszej instancji stwierdził, że faktury VAT wystawione w 2008r. przez Skarżącą na rzecz podmiotu S. sp. z o.o. z siedzibą w W. nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych i są tzw. "pustymi" fakturami. Wobec dokonanych ustaleń, że Skarżąca działała w obrocie gospodarczym w złej wierze, organ pierwszej instancji określił Skarżącej zobowiązanie podatkowe na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej: "u.p.t.u." Powyższa decyzja stała się ostateczna, gdyż wniesione odwołanie było spóźnione.

Następnie Skarżąca wystąpiła z wnioskiem z dnia 30 września 2015r. o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją ostateczną na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015r., poz. 613 z późn. zm.) - zwanej dalej: "O.p." Jako podstawę wznowienia postępowania Skarżąca wskazała wyjście na jaw istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych, istniejących na dzień wydania tej decyzji, nieznanych organowi pierwszej instancji, tj. okoliczność, iż na dzień wydania decyzji ostatecznej organ ten nie dysponował wiedzą o tym, że w dniu 28 stycznia 2013r. S. sp. z o.o. dokonała korekt deklaracji VAT-7 za okres od grudnia 2007r. do grudnia 2012r. Wskazane korekty dotyczyły wartości netto oraz podatku naliczonego w fakturach wystawionych przez Skarżącą, a podatek należny wynikający z korekt został wpłacony wraz z należnymi odsetkami. Skarżąca podkreśliła, że o powyższym fakcie organ pierwszej instancji dowiedział się już po wydaniu decyzji ostatecznej.

Po rozpoznaniu powyższego wniosku organ pierwszej instancji postanowieniem z dnia [...] listopada 2015r., wznowił na podstawie art. 243 § 1 i 2 w zw. z art. 244 § 1 O.p., postępowanie zakończone decyzją ostateczną z dnia [...] grudnia 2013r. W następstwie przeprowadzenia postępowania co do przesłanek wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy, organ pierwszej instancji decyzją z dnia 29 lutego 2016r. odmówił uchylenia ww. decyzji ostatecznej. W uzasadnieniu stwierdził, że w dniu wydania decyzji ostatecznej, tj. [...] grudnia 2013r. istniały wprawdzie okoliczności sprawy, które nie były znane temu organowi podatkowemu, a zostały ujawnione po wydaniu tejże decyzji. Z akt sprawy wynika bowiem, że jeszcze w dniu 28 stycznia 2013r. firma S. sp. z o.o. złożyła do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. korekty deklaracji VAT-7 za okres od grudnia 2007r. do grudnia 2012r., korygujące wartość netto oraz podatek naliczony dotyczący nabyć od Skarżącej oraz wpłaciła podatek należny wraz z naliczonymi odsetkami. Organ pierwszej instancji dowiedział się o tej okoliczności z pisma Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z dnia 17 marca 2014r. Jednakże organ pierwszej instancji dokonując analizy niniejszej sprawy w zakresie spełnienia wszystkich warunków przesłanki określonej w art. 240 § 1 pkt 5 O.p. uznał, że złożenie przedmiotowych korekt deklaracji VAT-7 nie stanowi istotnej nowej okoliczności, gdyż zaistnienie tych zdarzeń i wiedza organu o nich przed wydaniem ostatecznej decyzji nie spowodowałaby zmiany rozstrzygnięcia na inne niż to które zapadło. Organ pierwszej instancji wyjaśnił, że ustawowa oraz wspólnotowa konstrukcja w zakresie konieczności zapłaty podatku wynikającego z wystawionej faktury VAT jednocześnie daje możliwość uniknięcia zapłaty tego podatku, w sytuacji wyeliminowania ryzyka utraty wpływów podatkowych lub wykazania dobrej wiary. Jednakże w niniejszej sprawie Skarżąca nie wykazała zdaniem tego organu dobrej wiary, zaś ryzyko uszczuplenia dochodów podatkowych nie zostało wyeliminowane, gdyż odbiorca faktur może nadal posługiwać się nimi składając kolejne korekty deklaracji, bowiem istnieją one ciągle w obrocie gospodarczym. W konsekwencji następstwa wprowadzenia przez Skarżącą do obrotu gospodarczego "pustych faktur" nie zostały w dalszym ciągu usunięte.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej