Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant Ewa Chojnacka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi E. C. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za grudzień 2004 r. oraz marzec 2006 r. oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r., Minister Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych określającą E. C. (dalej - Skarżąca) wysokość zobowiązania z tytułu wpłat na PFRON za grudzień 2004 r. oraz marzec 2006 r.
Z akt sprawy wynika, iż podstawą wydania decyzji przez organ I instancji było ustalenie, iż Skarżąca nie wywiązała się z obowiązku wpłat na PFRON w wysokości 24.227 zł z tytułu niewykorzystanych środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych w związku z utratą statusu zakładu pracy chronionej oraz w wysokości 310,00 zł z tytułu ujawnienia nieterminowego przekazywania środków funduszu rehabilitacji na rachunek bankowy tego funduszu.
Organ I instancji wskazał, iż status Zakładu Pracy Chronionej firmy P.Z.P.C. E.C. z siedzibą w K., wygasł w dniu 25 listopada 2004 r. z uwagi na upływ okresu na jaki został udzielony, w myśl decyzji wydanej przez Wojewodę S.. W przypadku, gdy pracodawca uzyskał status zakładu pracy chronionej na czas określony (w tym przypadku na okres trzech lat), to wraz z upływem terminu obowiązywania decyzji przyznającej ten status, wygasa on, a zatem pracodawca status ten utracił. Prezes Zarządu PFRON wskazał, iż w związku z utratą statusu ZPCH oraz zgodnie z art. 33. ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2008, Nr 14, poz. 92 j.t.; dalej - "ustawa") Skarżąca powinna złożyć deklarację DEK-II-A oraz dokonać wpłaty niewykorzystanych środków funduszu, czego nie uczyniła.
W odwołaniu od decyzji Prezesa Zarządu PFRON Skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności lub uchylenie decyzji w części dotyczącej zobowiązania za grudzień 2004 r. w kwocie 24.277 zł. Zaskarżonej decyzji zarzuciła wydanie jej bez podstawy prawnej oraz naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 33 ust. 7 oraz art. 33 ust. 4a w zw. z art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy. Skarżąca podniosła, że w stosunku do niej nie mają zastosowania powyższe przepisy, gdyż status zakładu pracy chronionej posiadała na czas określony, zatem wraz z upływem określonego terminu status ten wygasł.
Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji Minister Pracy i Polityki Społecznej wskazał, iż w przypadku, gdy pracodawca uzyskał status zakładu pracy chronionej na czas określony (w tym przypadku na okres trzech lat), to wraz z upływem terminu obowiązywania decyzji przyznającej ten status, wygasa on, a zatem pracodawca status zakładu pracy chronionej traci. Zgodnie natomiast z przepisem art. 33 ust. 7 ustawy, w razie likwidacji, upadłości albo wykreślenia w ewidencji działalności gospodarczej prowadzonego przez pracodawcę zakładu pracy chronionej lub utraty (każdej) statusu zakładu pracy chronionej (w tym wygaśnięcia decyzji przyznającej pracodawcy status), niewykorzystane według stanu na dzień likwidacji, upadłości lub utraty statusu zakładu pracy chronionej środki zakładowego funduszu podlegają niezwłocznie wpłacie na Fundusz.