1. Dokonując ustaleń w zakresie spełnienia przesłanek określonych par. 50 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 109 poz. 1245 ze zm./ zważyć należało, iż chociaż prawo Strony skarżącej do otrzymania rabatów do leków wynikało z umowy, to wypełnienie tego prawa i udzielenie rabatów wymagało czynnego zachowania drugiej strony kontraktu. Dopiero z chwilą udzielenia rabatu można powiedzieć o obniżeniu ceny. Przewidziane umową prawo do uzyskania rabatu to roszczenie, natomiast obowiązek udzielenia rabatu to obowiązek spełnienie świadczenia objętego tym roszczeniem. Bez odpowiedniego wyrażenia oświadczenia woli przez zagranicznych dostawców w przedmiocie udzielenia rabatu /wystawienia noty kredytowej/ albo "egzekucji" spełnienia tego świadczenia /art. 64 Kc/, nie można twierdzić, iż Skarżąca otrzymała rabat podlegający uwzględnieniu w zgłoszeniu celnym.
2. Przeświadczenie o pewności uzyskania rabatów nie jest tożsame z otrzymaniem rabatów, a przewidywanie nawet z najwyższą pewnością pewnych zdarzeń nie może być traktowane tak jak już realnie istniejący element stanu faktycznego.
Ustalenia organów podatkowych dokonane zostały w tym względzie z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów i pozostają w sprzeczności z zebranymi w sprawie materiałami.
3. Możliwość skorygowania przyjętego zgłoszenia celnego z powodu okoliczności zaszłych po dokonaniu zgłoszenia przewidywał art. 65 par. 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ . Na tej podstawie w decyzjach organów celnych określono wartość celną towarów z uwzględnieniem otrzymanych później rabatów. Oznacza to, że choć dokument celny uznano za nieprawidłowy w części dotyczącej wartości celnej i długu celnego, to nie można traktować go jako niezgodnego ze stanem faktycznym.
4. Zobowiązanie do zbliżania istniejącego i przyszłego ustawodawstwa Polski do ustawodawstwa istniejącego we Wspólnocie polegać miało na podjęciu starań w celu zapewnienia zgodności przyszłego ustawodawstwa Polski z ustawodawstwem Wspólnoty. Jednakże zobowiązanie do zbliżania ustawodawstwa nie oznacza zobowiązania do stosowania ustawodawstwa Wspólnoty do zdarzeń sprzed akcesji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Płusa, Asesor WSA Alojzy Skrodzki (spr.), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2005 r. sprawy ze skargi E. Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 98.592 zł ( słownie: dziewięćdziesiąt osiem tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Ze zgromadzonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że Skarżąca Spółka w 2000 r. dokonywała importu leków na podstawie zawartej z zagranicznym dostawcą umowy z dnia 10 lutego 1995 r. Ww. umowa określała warunki dostaw leków, w tym prawo do otrzymania rabatów. Wysokość zniżek została określona w protokołach uzgodnień z dnia 22.10.1998 r. oraz 31.05.2000 r. i 5.06.2000 i uzależniona została od wolumenu sprzedaży w danym miesiącu. W wyniku realizacji postanowień tych umów dostawca leków, podmiot zagraniczny, wystawiał stronie faktury dokumentujące sprzedaż farmaceutyków a następnie na koniec każdego miesiąca wystawiał noty kredytowe zmniejszające wartość sprzedaży za mijający miesiąc. W okresie styczeń 1999 r. - wrzesień 2000 r. wartość przyznanych w ten sposób zniżek wyniosła 30% wartości sprzedaży w tym okresie. Strona przekazywała kontrahentowi 70% wartości ceny wynikających z faktur zakupu. Również do ewidencji księgowej Spółka ujmowała zakupione farmaceutyki w kwocie o 30 % niższej w stosunku do zakupionej faktury.
Dokonując zgłoszeń celnych Skarżąca spółka podawała wartość celną importowanych leków obliczoną według cen zakupów określonych w fakturach dostawcy (bez dokonywania obniżenia ceny o należne rabaty). Według tak obliczonej wartości celnej Spółka obliczała i uiszczała także podatek należny z tytułu importu towarów.
Urząd Celny przeprowadził w Spółce kontrolę postimportową, w wyniku której zakwestionował prawidłowość podanej wartości celnej leków zgłoszonych do procedury dopuszczenia do obrotu i wydał decyzje w przedmiocie uznania zgłoszeń celnych złożonych w 1999 r. i 2000 r. za nieprawidłowe w części określenia wartości celnej towaru oraz kwot wynikających z długu celnego. Decyzje te stały się prawomocne w związku z utrzymaniem ich w mocy przez organ odwoławczy i oddaleniem skarg przez sądy administracyjne.
Następnie w wyniku wszczętego postępowania kontrolnego Inspektorzy Urzędu Kontroli Skarbowej w O. przeprowadzili w Spółce kontrolę w zakresie rozliczeń podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1999 r. i 2000 r. Efektem kontroli była decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia [...] grudnia 2004 r. Nr [...] określająca zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące I- V, VII-IX 2000 r.
W decyzji tej uznano, iż Skarżąca Spółka w deklaracjach VAT-7 za wskazane miesiące 2000 r. zawyżyła kwoty podatku naliczonego podlegające odliczeniu. Zawyżenie to miało powstać w związku z odliczeniem podatku naliczonego z dokumentów celnych, w stosunku do których organ celny zakwestionował prawidłowość dokonanego zgłoszenia, a takie dokumenty celne, zdaniem organu kontroli, nie mogły stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego, bowiem podawały kwoty niezgodne ze stanem faktycznym, co spełniało w 2000 r. przesłanki określone w § 50 ust. 4 pkt 5 lit. b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245 ze zm.). Jak stwierdził organ kontroli Spółka pomijając treść zawartych z dostawcami umów handlowych oraz całość uwarunkowań związanych z przyjętym sposobem rozliczeń za zakupione towary, świadomie deklarowała nieprawidłową wartość celną towarów w dokumentach celnym SAD.