Organ odwoławczy wyjaśnił, iż wysokość przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych ustala się, w myśl art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym w 2005 r., na podstawie poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku mienia, jeżeli wydatki te i wartości nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym w roku podatkowym oraz w latach poprzednich, pochodzącym z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania. Ustalonego przychodu nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł i zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. pobiera się od niego podatek w formie ryczałtu w wysokości 75% dochodu.
Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że poniesione w 2005 r. przez Skarżącą wydatki i zgromadzone mienie na dzień 31 grudnia 2005 r. stanowią kwotę 323.210,23 zł i znajdują jedynie częściowe pokrycie w ujawnionych źródłach przychodów. Kwota wydatków w wysokości 279.789,91 zł została sfinansowana, przychodami ze źródeł nieujawnionych. Ustalając stan na początek badanego okresu Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej uznał, iż kwota 15.120,37 zł zgromadzona na rachunku nr [...], kwota 670,02 zł zgromadzona na dzień 1 styczeń 2005 r. na rachunku w Banku [...] nr [...], kwota 404,07 Euro stanowiąca saldo na dzień 1 styczeń 2005 r. na rachunku w Bank [...] SA o/w W., nr [...] oraz 1.462,159 jednostek udziałowych Funduszu P. Stabilnego Wzrostu FIO nie mogły stanowić pokrycia wydatków poniesionych przez Skarżącą, gdyż uznano te środki w trakcie prowadzonego postępowania kontrolnego za pochodzące ze źródeł nieujawnionych. Zdaniem organu, Skarżąca nie mogła posiadać na dzień 31 grudnia 2004 r. oszczędności, gdyż ewentualnie zaoszczędzone z lat wcześniejszych środki finansowe posłużyły na pokrycie wydatków w 2004 r.
Organ odwoławczy podniósł, że Skarżąca nie wskazała źródła zgromadzonych na rachunkach bankowych oszczędności, nie uprawdopodobniła, iż pochodzą ze źródeł opodatkowanych. Wyjaśnił, iż ciężar dowodu został w tego rodzaju postępowaniach przerzucony na stronę postępowania. To na podatniku ciąży powinność wykazania prawdziwości głoszonych twierdzeń, np. udokumentowania legalności zgromadzonych oszczędności. Ponadto w celu ustalenia możliwości posiadania przez Skarżącą oszczędności, które miałyby walor legalności, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. sporządził analizę możliwości gromadzenia przez nią oszczędności na przestrzeni ośmiu lat (od 1997- 2004 r.) Z powyższych ustaleń wynika, iż wydatki Skarżącej przekroczyły otrzymywane przychody o kwotę 679.764,27 zł, zatem Skarżąca nie miała możliwości zaoszczędzenia żadnych kwot.
Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 70 § 1 O.p., poprzez przyjęcie, iż pomimo upływu terminu przedawnienia zobowiązań w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata poprzedzające rok 2005, Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż, organ kontroli skarbowej miał prawo kwestionować ich legalne pochodzenie i pominąć je przy ustalaniu wysokości zobowiązania podatkowego od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za rok 2005. Z treści powyższego przepisu wynika, iż zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie kwestionowano zobowiązań podatkowych poprzedzających rok 2005, a ustalono wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach w 2005 r. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, organ pierwszej instancji nie naruszył również art. 68 § 4 O.p., gdyż zaskarżona decyzja została doręczona w dniu 21 listopada 2011 r., czyli z zachowaniem terminu, a zatem nie doszło do przedawnienia prawa do ustalenia zobowiązania. Natomiast w stosunku do lat poprzedzających rok 2005 analizowano tylko możliwość pokrycia przychodami z ujawnionych źródeł zasobów majątkowych zgromadzonych na początek 2005 r.