Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia WSA Grażyna Nasierowska, Asesor WSA Alojzy Skrodzki (spr.), Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2005 r. sprawy ze skargi B.w S. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] września 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. 1) oddala skargę, 2) postanawia zwrócić z kasy Sądu na rzecz strony skarżącej kwotę 690 zł (sześćset dziewięćdziesiąt złotych) stanowiącą różnicę pomiędzy pobraną a należną kwotą wpisu sądowego.
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej zaskarżoną decyzją, wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) i art. 26 ust. 2 i 4 w związku z art. 31 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz.U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 z późn. zm.), po zapoznaniu się z wnioskiem B. w S. z dnia [...] czerwca 2004 r. o ponowne rozpatrzenie decyzji Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] maja 2004 r. nr [...] odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. nr [...] z dnia [...] kwietnia 2003 r. postanowił utrzymać w mocy decyzję odmawiającą stwierdzenia nieważności ww. decyzji z dnia [...] kwietnia 2003 r.
Ze zgromadzonego w sprawie materiału wynika, że decyzją z dnia [...] kwietnia 2003 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił B. w S. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. Od decyzji tej strona nie wniosła odwołania w związku z czym decyzja ta stała się ostateczna.
Następnie wnioskiem z dnia 12 listopada 2003 r. strona wystąpiła na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia [...] kwietnia 2003 r. jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. We wniosku strona podniosła, że Dyrektor UKS w B. błędnie uznał, iż otrzymane przez B. dopłaty ze środków Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa nie są dotacjami z budżetu państwa, w związku z czym nie podlegały zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych.
W odpowiedzi na ww. wniosek, decyzją z dnia [...] maja 2004 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej - zwany dalej "GIKS"- odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora UKS w B. z dnia [...] kwietnia 2003 r. z uwagi na brak podstaw określonych w art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.
Strona nie zgodziła się z rozstrzygnięciem GIKS i złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. GIKS po ponownym rozpatrzeniu sprawy stwierdził w zaskarżonej decyzji, że stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej z powodu rażącego naruszenia prawa, wiąże się z jego formą kwalifikowaną, czyli rażącą". Oznacza to, w ocenie GIKS, że nie wystarczy samo ustalenie faktu jakiegokolwiek naruszenia prawa, lecz konieczne jest stwierdzenie i wykazanie, że miało ono charakter rażący. W ocenie GIKS rażące naruszenie prawa zachodzi wówczas, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa oraz gdy charakter tego naruszenia powoduje, że owa decyzja nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Analizując decyzję Dyrektora UKS w B., Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej nie znalazł podstaw do uznania, że narusza ona prawo w stopniu rażącym. GIKS stwierdził, że podatnik w roku 1999 na podstawie umów z dnia 4 lipca 1997 r. oraz 16 października 1996 r. zawartych na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji otrzymał dopłaty ze środków ARiMR do oprocentowania kredytów preferencyjnych udzielonych na cele rolnicze. Powyższe dopłaty w ocenie Dyrektora UKS w B. nie stanowiły dotacji udzielonych ze środków budżetu państwa, a więc nie były wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym wolne od podatku były tylko dotacje z budżetu państwa lub budżetu samorządu terytorialnego. Dalej GIKS powołał art. 69 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych, zgodnie z którym dotacjami budżetowymi są m.in. dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnej ustawie. W odniesieniu do kredytów rolniczych zastosowanie znajduje, w ocenie GIKS, ustawa z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, która stanowi, że ze środków budżetu państwa są udzielane dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych m.in. na cele rolnicze. Procedura i warunki udzielania dopłat zostały określone w wydanym na podstawie art. 8 tej ustawy rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze.