W orzecznictwie jednolicie i konsekwentnie prezentowany jest pogląd, że organ związany jest stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym przedstawionym we wniosku, a ponadto, że jego obowiązkiem jest jedynie odniesienie się do poglądu wnioskodawcy co do skutków podatkowoprawnych podanych faktów (por. np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 30 stycznia 2018 r., sygn. akt I FSK 498/16; z 7 czerwca 2019 r., sygn. akt II FSK 2156/17; z 18 czerwca 2019 r., sygn. akt II FSK; z 4 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 2836/17; z dnia 22 sierpnia 2019 r., sygn. akt II FSK 3298/17; z dnia 26 maja 2021 r., sygn. akt II FSK 3351/18).
Odnosząc powyższe uwagi do realiów rozpatrywanej sprawy należy przypomnieć, że skarżąca Spółka w opisie stanu faktycznego zawartym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stwierdziła, że Spółka nie dochowała obowiązku wynikającego z art. 1 ust. 3 pkt 1a u.p.d.o.p., tj. złożenia w terminie informacji CIT-15J wraz z załącznikami. Skarżąca dokonała dla Spółki zgłoszenia aktualizacji informacji CIT-15J wraz z załącznikami. Z opisu stanu faktycznego wniosku wynika, że Skarżąca dokonała tego zgłoszenia w imieniu własnym, a nie w imieniu spółki. W tym stanie rzeczy zasadne jest stanowisko organu, że zgłoszenie aktualizacji informacji CIT-15J wraz z załącznikami nie zostało dokonane przez podmiot uprawniony, wobec czego nie mogło ono wywołać skutku w postaci utraty przez Spółkę statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Zarzut naruszenia z art. 1 ust. 3 pkt 1a u.p.d.o.p. jest zatem niezasadny.
Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 1 ust. 5 u.p.d.o.p. stwierdzić należy, że przepis ten określa moment początkowy i moment końcowy posiadania przez spółkę statusu podatnika. Podkreślić należy, że zaistnienie zmian w składzie podatników, o których mowa w ust. 3 pkt 1a lit. b, zostało wskazane w tym przepisie jako jedno z dwóch zdarzeń powodujących uzyskanie statusu podatnika, a nie jako zdarzenie, którego data wystąpienia wyznacza koniec statusu podatnika. Datami wyznaczającymi koniec statusu podatnika są natomiast daty likwidacji spółki lub wykreślenia z właściwego rejestru. Organ dokonał zatem prawidłowej wykładni art. 1 ust. 5 u.p.d.o.p. uznając, że przepis ten wyraźnie wskazuje, że spółka jawna, która stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, pozostaje nim do dnia likwidacji spółki lub wykreślenia z właściwego rejestru. Zarzut naruszenia art. 1 ust. 5 u.p.d.o.p. jest zatem niezasadny.
Konkludując należy stwierdzić, że organ w zaskarżonej interpretacji dokonał prawidłowej wykładni art. 1 ust. 3 pkt 1a w związku z art. 1 ust. 5 u.p.d.o.p., wobec czego wszystkie zarzuty skargi są niezasadne.
Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a.