Sprawa ze skargi na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w przedmiocie rozłożenia na raty kary pieniężnej i pobrania opłaty prolongacyjnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Asesor WSA Maciej Kurasz, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2008 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty kary pieniężnej i pobrania opłaty prolongacyjnej 1) uchyla zaskarżone postanowienie w części dotyczącej opłaty prolongacyjnej, 2) stwierdza, że uchylone postanowienie nie może być wykonane w tej części, 3) postanawia zwrócić stronie skarżącej na jej koszt z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 400 zł (słownie: czterysta złotych) z tytułu nadpłaconego wpisu od skargi, 4) zasądza od Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów na rzecz P. S.A. z siedzibą w W. kwotę 340 zł (słownie: trzysta czterdzieści złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżonym postanowieniem w części dotyczącej nałożenia na P. S.A. z siedzibą w W. - zwaną w dalszej części "skarżącą" - opłaty prolongacyjnej, wydanym na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 244 poz. 2080 ze zm.) w związku z art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 50 poz. 331 ze zm.) oraz art. 57 § 1, 2 i 3 oraz art. 2 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), powoływanej w dalszej części jako "O.p." Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, na wniosek skarżącej rozłożył na 20 rat karę pieniężną nałożoną na nią w wysokości 40.000.000 zł nakazując przy tym pobranie jednorazowo całej opłaty prolongacyjnej w wysokości 11.028.082,00 zł.

Z przesłanych do Sądu akt sprawy wynika, iż Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (zwany dalej "Prezesem Urzędu" lub "organem antymonopolowym") w wydanej w dniu [...] czerwca 2004 r. decyzji nakazał zaniechania stosowania niedozwolonych praktyk i nałożył na skarżącą karę pieniężną w wysokości 40.000.000,00 zł. za naruszenie powyższego zakazu.

Następnie pismem z dnia 29 sierpnia 2006 r. skarżąca wniosła o rozłożenie na raty w/w kary pieniężnej na okres 5 lat, przy wysokości poszczególnych rat na poziomie 2.000.000,00 zł z terminem płatności na koniec każdego kwartału.

W uzasadnieniu powyższego wniosku skarżąca wskazała, iż jednorazowa spłata kary pieniężnej może spowodować utratę płynności finansowej skarżącej oraz ze względu na rolę jaką pełni skarżąca w grupie P., mogłoby to negatywnie wpłynąć na sytuację finansową pozostałych spółek z grupy P. Ponadto skarżąca wskazała na inne czynniki, a mianowicie wzrost kosztów dostępu do infrastruktury oraz wzrost kosztów remontu taboru, które mogą wpłynąć na wzrost jej wydatków.

Prezes Urzędu postanowieniem z dnia [...] listopada 2007 r. rozłożył w/w karę na raty pobierając jednocześnie od skarżącej opłatę prolongacyjną w wysokości 11.028.082,00 zł płatną wraz z pierwszą ratą.

W uzasadnieniu organ podniósł, iż obowiązek uiszczenia opłaty prolongacyjnej wynika z przepisów art. 57 § 1 i 2 O.p.

Skarżąca wniosła do Prezesa Urzędu wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie nałożonego na nią obowiązku uiszczenia opłaty prolongacyjnej. W wezwaniu wskazała, iż ze względu na fakt, że art. 57 § 1 O.p. mówi o nakładaniu opłaty prolongacyjnej w drodze decyzji (a nie postanowień) wydawanych na podstawie art. 67a § 1 ww. ustawy (a nie na podstawie innych przepisów), brak jest podstawy prawnej do nałożenia opłaty prolongacyjnej w związku z postanowieniem wydanym przez Prezesa Urzędu na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Dodatkowo skarżąca podniosła, iż nie ma uzasadnienia stosowanie działu III O.p. do kar wymierzanych przez organ antymonopolowy na podstawie art. 101-103 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.

Strona 1/3