Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Dudra, Sędziowie sędzia WSA Bożena Dziełak (spr.), sędzia NSA Bogdan Lubiński, Protokolant Karolina Zawadzka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2005 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Odzieżowego "C." S.A. w R. na decyzję Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia stycznia 2004 r. Nr BON w przedmiocie określenia wysokości wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia sierpnia 2003r. Nr , 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Polityki Społecznej na rzecz strony skarżącej kwotę 2.854 zł (dwa tysięcy osiemset pięćdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia sierpnia 2003 r. Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych określił wysokość zobowiązań Zakładów Przemysłu Odzieżowego "C." S.A. w R. z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Osób Rehabilitacji Niepełnosprawnych za styczeń, kwiecień, maj i czerwiec 2000 r., październik 2001 r. oraz styczeń i marzec 2002 r. W sentencji decyzji określił również kwoty odsetek od należności za poszczególne miesiące.
W uzasadnieniu wyjaśnił, że w toku wszczętego z urzędu postępowania ustalono, iż Skarżąca "nie wywiązała się z obowiązku dokonania należnych wpłat wraz z odsetkami na PERON" za przedmiotowe miesiące. Stwierdził też, że wobec braku należnych wpłat określił za te miesiące zaległość podatkową w kwocie 11.769,32 zł. wraz z odsetkami naliczonymi na dzień wydania decyzji.
Od decyzji tej Skarżąca złożyła odwołanie z dnia 26 sierpnia 2003 r. Zarzuciła naruszenie art. 122 Ordynacji poprzez niewyjaśnienie stanu faktycznego i pominięcie dowodów wskazujących na zapłatę przez nią zobowiązań; art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez pominięcie wyznaczenia stronie terminu do zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym oraz naruszenie art. 59 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej poprzez "określenie zapłaty zobowiązania które wygasło". W uzasadnieniu odwołania Skarżąca odniosła się do wyliczenia przez organ I instancji zaległości za poszczególne miesiące. Podniosła również, że nie było możliwe rozliczenie nadpłat z zaległościami powstałymi w 1999 r., ponieważ odsetki za ten okres zostały w całości zapłacone.
Odrębne odwołanie od powyższej decyzji (także z dnia 26 sierpnia 2003 r.) złożył pełnomocnik Skarżącej. Jego treść jest identyczna z treścią odwołania wniesionego przez Skarżącą.
Decyzją z dnia stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Organ odwoławczy stwierdził, iż zaskarżona decyzja wydana została w oparciu o art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jeżeli, wskutek wszczętego postępowania podatkowego, organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zaległości podatkowej, albo stwierdza nadpłatę.
Wyjaśnił, że zaległość Skarżącej powstała wskutek nieterminowego i niepełnego dokonywania przez nią wpłat. Natomiast wpłaty dokonane przez Skarżącą rozliczone zostały zgodnie z art. 55 § 1 Ordynacji podatkowej, co czyni niezasadnym zarzut naruszenia art. 122 tejże ustawy.
Za bezzasadny Minister uznał także zarzut "określenia zobowiązania, które wygasło". Powołał się tu na art. 55 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, określający sposób rozliczenia dokonywanych wpłat na zaległość podatkową i odsetki. Z wyjaśnień organu I instancji wynika, że nadpłaty, o które Skarżący pomniejszył w swoich wyliczeniach dokonane wpłaty, zostały przez Fundusz rozliczone na zaległości z 1999 r., zgodnie z art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej.