Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Waksmundzka - Karasińska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Sylwester Golec, sędzia WSA Honorata Łopianowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Staniszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi W. S.A. z siedzibą w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz W. S.A. z siedzibą w Z. kwotę 997 zł (słownie: dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wnioskiem z 25 listopada 2015 r., uzupełnionym pismami z 14 grudnia 2015 r. oraz z 4 stycznia 2016 r., W. Spółka Akcyjna (dalej - "Skarżąca") zwróciła się do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w R. o umorzenie zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za 2014 r. w wysokości 598.019,30 zł wraz z odsetkami za zwłokę, w ramach wsparcia niestanowiącego pomocy publicznej.
Złożony wniosek Skarżąca uzasadniła występującym w sprawie interesem publicznym. Argumentowała, że jest beneficjentem świadczeń w ramach realizacji umowy offsetowej z dnia 22 października 2008 r., zawartej pomiędzy Ministerstwem Gospodarki a S. S.a.r.l. (obecnie S. S.a.r.l.). Dnia 2 września 2014 r. Skarżąca, stosownie do postanowień w/w umowy, zawarła porozumienie, zmieniające specyfikację zobowiązań offsetowych, w następstwie którego Spółka zamiast uzyskiwanego wsparcia rzeczowego, jak dotychczas, miała otrzymywać wsparcie finansowe. Skarżąca otrzymała zatem środki finansowe wynikające z realizowanej umowy offsetowej w postaci bezzwrotnego wsparcia finansowego, których pierwotnie nie wykazała w zeznaniu CIT-8 za 2014 r.
Spółka wskazała, że zaistniała sytuacja spowodowana została mylnym przekonaniem, że analogicznie, jak w przypadku otrzymywania przez nią świadczeń rzeczowych lub wartości niematerialnych i prawnych związanych z realizacją umów offsetowych, wartość tych przychodów powinna pozostać poza opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób prawnych. Skarżąca wskazała, że Minister Finansów decydował kilkakrotnie o zaniechaniu poboru podatku dochodowego od dochodów związanych z uzyskaniem określonych świadczeń materialnych w związku z offsetem, zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz.U z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej - "O.p."), wydając stosowne rozporządzenia w sprawie zaniechania poboru podatku. Umowa, na podstawie której Spółka otrzymała w 2014r. środki finansowe, których nie wykazała jako przychód, była wymieniania w we wspomnianych rozporządzeniach. Minister Finansów decydując o zaniechaniu poboru podatku, kierował się przepisem art. 22 O.p., gdzie podstawową dyrektywą zaniechania poboru podatku pozostaje istnienie t.zw. interesu publicznego. Zdaniem Spółki ta sama przesłanka t.j. ważny interes publiczny musi przemawiać za umorzeniem zaległości podatkowej przez organ podatkowy. Oczywistym jest bowiem, że konieczność zapłaty przez Spółkę podatku dochodowego, spowoduje dla niej, jako beneficjenta offsetu ewidentne obciążenie finansowe, a w rezultacie w sposób istotny wpłynie na wykorzystanie środków, które mają być zainwestowane w nowe składniki majątkowe i technologie dla potrzeb wojska i obronności kraju.
. Zdaniem Skarżącej, udzielnie jej wsparcia w postaci umorzenia zaległości podatkowej wraz z odsetkami, nie będzie stanowiło pomocy publicznej, gdyż zaniechanie poboru podatku dochodowego nie stanowi pomocy publicznej, o ile dotyczy dochodów uzyskanych w następstwie nieodpłatnego nabycia wartości lub praw pozostających w związku z produkcją lub handlem bronią, amunicją lub materiałami wojennymi, pod warunkiem, że produkty te przeznaczone zostaną wyłącznie na cele wojskowe (art. 346 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U.UE.L 2010.325.4, dalej - "TFUE").