Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędziowie sędzia WSA Bożena Dziełak, sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2013 r. sprawy ze skargi A. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za 2004 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz A. T. kwotę 5 617 zł (słownie: pięć tysięcy sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Dyrektor Izby Skarbowej w W. po rozpoznaniu odwołania A.T. (zwanego dalej “Skarżącym") z dnia 28 listopada 2010 r. od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] ustalającej Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2004 rok, decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu powyższej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej w W. wskazał, iż postanowieniem z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. wszczął wobec Skarżącego postępowanie kontrolne w zakresie kontroli dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2004 rok. W toku postępowania kontrolnego wskazany organ ustalił, że kwota wydatków nieznajdujących pokrycia w mieniu zgromadzonym w roku podatkowym oraz w latach poprzednich, pochodzących z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania wynosi 237.247,79 zł. Biorąc powyższe pod uwagę, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzją z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] ustalił Skarżącemu na podstawie art. 20 ust. 3 i art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm. - zwanej dalej w skrócie “u.p.d.o.f.") w brzmieniu obowiązującym w 2004 roku, wysokość zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 rok od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych w kwocie 177.935 zł, według stawki 75% podstawy opodatkowania wynoszącej 237.247,79 zł.
Skarżący zaskarżył następnie decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] wnosząc odwołanie w piśmie z dnia 28 listopada 2010 r., w którym zarzucając organowi I instancji niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o przeprowadzenie postępowania uzupełniającego zgodnie z art. 229 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 z późn. zm. - zwanej dalej w skrócie “O.p.").
W uzasadnieniu odwołania Skarżący wskazał, iż jego centrum interesów życiowych znajduje się w Rosji, gdyż w tym kraju ukończył studia, zawarł związek małżeński oraz tam też przebywa jego najbliższa rodzina. Wskazał, iż w wyniku małżeństwa uzyskał możliwość dysponowania znacznymi środkami finansowymi swojej żony. Stwierdził, iż od 1996 roku był zatrudniony na stanowisku dyrektora w firmie "W." Co. Ltd z siedzibą w Moskwie. Ponadto w latach 2001-2003 Skarżący legitymował się pozwoleniami pobytowymi związanymi z pracą w ww. firmie. W związku z powyższym Skarżący zauważył, iż spełnia on wszelkie warunki, aby być uznanym za rezydenta podatkowego Federacji Rosyjskiej, która to okoliczność została całkowicie pominięta przez organ I instancji. Zdaniem Skarżącego, nawet w przypadku wątpliwości, co do jego rosyjskiej rezydencji, na podstawie art. 14 Umowy między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Moskwie w dniu 22 maja 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569), wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie zarządzającej spółki lub w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim umawiającym się państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim państwie. Skarżący wskazał, iż będąc uprawnionym i zobowiązanym do zapłacenia podatku dochodowego z tytułu wynagrodzenia dyrektora w firmie "W." Co. Ltd, opłacił ten podatek w Federacji Rosyjskiej, a przychody przekroczyły ustaloną w decyzji kwotę 237.247,79 zł, stanowiącą zdaniem organu I instancji dochód z nieujawnionych źródeł przychodów. W związku z powyższym Skarżący podniósł, iż uzasadnione jest przeprowadzenie postępowania uzupełniającego przez organ odwoławczy zgodnie z art. 229 O.p., polegającego m.in. na wystąpieniu do odpowiednich organów Federacji Rosyjskiej o wskazanie wysokości uzyskanych przez Skarżącego w Rosji dochodów w latach 1996-2004 i zapłaconego od nich podatku dochodowego na podstawie art. 23 powyższej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, a także przeprowadzenie dowodów z przedstawionych w kopiach dokumentów. W ocenie Skarżącego uzyskanie przez niego znacznych dochodów opodatkowanych w Rosji powoduje, że wyłączone zostają dwie niezbędne przesłanki ustalenia zobowiązania podatkowego z nieujawnionych źródeł, mianowicie zakwestionowane przychody w kwocie 237.247,79 zł pochodzą ze źródeł ujawnionych, uprzednio opodatkowanych w Federacji Rosyjskiej. Ponadto zdaniem Skarżącego nie jest możliwe opodatkowanie dochodów uzyskanych za granicą zgodnie z art. 30 pkt 1 ust. 7 u.p.d.o.f., według stanu z 2004 r., umożliwiającego opodatkowanie wyłącznie dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.