Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jarecka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Asesor WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Protokolant Urszula Hoduń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2006 r. sprawy ze skargi D. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu grzywien nałożonych mandatami karnymi 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości.
Pismem z dnia 15.03.2005 r. skarżący D.B. zwrócił się do Wojewody S. z wnioskiem o umorzenie czterech mandatów karnych kredytowych. W uzasadnieniu wniosku nie kwestionował zasadności ukarania. Stwierdził natomiast, że jest człowiekiem niepełnosprawnym od dzieciństwa i znajduje się w bardzo trudnej sytuacji materialnej. Utrzymuje się z renty socjalnej oraz zasiłku pielęgnacyjnego, które mają być mu wypłacane do maja bieżącego roku.
Decyzją z dnia [...].04.2005 r. Wojewoda S., po rozpoznaniu wniosku skarżącego o umorzenie nałożonych mandatów, odmówił skarżącemu umorzenia grzywien wynikających z prawomocnie nałożonych mandatów karnych kredytowych w wysokości 230 zł. W uzasadnieniu swej decyzji Wojewoda wskazał, iż powyższe należności budżetowe powstały w 2003 i 2004 r. i, jako że nie zostały uregulowane w przeciągu siedmiu dni, do Naczelnika Urzędu Skarbowego w R., jako organu egzekucyjnego właściwego w niniejszej sprawie, zostały skierowane odpowiednie tytuły egzekucyjne. Naczelnik Urzędu Skarbowego 30.03.2005 r. poinformował pismem Wojewoda S., iż skarżący utrzymuje się z renty i zasiłku pielęgnacyjnego i nie posiada ruchomości podlegających zajęciu. Dnia 24.11.2004 r. dokonano zajęcia świadczeń z ubezpieczenia społecznego (renty), które okazało się skuteczne. W uzasadnieniu decyzji Wojewoda S. powołał się na przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16. 01. 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2001 r., Nr 6, poz. 54) - dalej: "rozporządzenia". Dalej zastrzegł, że przesłanki określone w §3 rozporządzenia nie podają możliwości umarzania należności budżetowych z tytułu nałożonych prawomocnych mandatów karnych kredytowych z powodu trudnej sytuacji finansowej lub zdrowotnej dłużnika, czy tez zagrożenia jego egzystencji. Wskazują zaś sytuacje, w których następuje nieściągalność należności i tylko w przypadku stwierdzenia całkowitej nieściągalności należności wierzyciel może ją umorzyć. Poinformował ponadto, iż zgodnie z §4 rozporządzenia w przypadkach uzasadnionych względami społecznymi lub gospodarczymi, na wniosek dłużnika, kierownicy państwowych jednostek budżetowych lub dysponenci części budżetowych mogą odroczyć termin spłaty w całości lub części należności albo rozłożyć płatność całości lub części należności na raty, biorąc pod uwagę możliwości płatnicze dłużnika oraz uzasadniony interes Skarbu Państwa. Organ zauważył też, iż zgodnie z art. 45 §3 Kodeksu wykroczeń wierzyciel powinien dochodzić swoich roszczeń z tytułu należności pieniężnych dotyczących nakładanych kar i grzywien przez okres trzech lat, zaś przedmiotowe należności powstały w 2003 i 2004 r. W związku z przytoczonymi argumentami D.B. uznał, iż na dzień wydawania decyzji, nie zachodziły w przedmiotowej sprawie przesłanki z rozporządzenia dające podstawę do udzielenia dłużnikowi ulgi w spłacie należności.