Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA del. Marek Kraus (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Bożena Dziełak, sędzia WSA Sylwester Golec, Protokolant Ewa Rutkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi Spółdzielni I. w likwidacji z siedzibą w B. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za kwiecień 2012 r. oddala skargę
1. Decyzją z [...] stycznia 2013 r. nr [...] Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: "Prezes Zarządu PFRON") określił Spółdzielni I. w likwidacji z siedzibą w B. (dalej: "Skarżąca",, Spółdzielnia") wysokość zobowiązań z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w związku z nieterminowym przekazaniem środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (dalej: "zfron") za miesiąc kwiecień 2012 r., w wysokości 48.741,00 zł, oraz w związku z niezgodnym z ustawą wykorzystaniem środków zfron za miesiąc kwiecień 2012 r. w wysokości 19.398,00 zł.
2. W odwołaniu od powyższej decyzji Skarżąca wniosła o jej uchylenie i umorzenie postępowania w sprawie. Decyzji zarzuciła naruszenie:
- art. 125 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo Spółdzielcze (Dz.U. z 2003 r., Nr 188, poz. 1848 ze zm.) - dalej: "Prawo Spółdzielcze" w związku z art. 49 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 127, poz. 721 ze zm.) - dalej: "ustawa o rehabilitacji" - przez jego niezastosowanie, podczas gdy należności z tytułu wpłat na zfron stanowią w rozumieniu tego przepisu "inne należności, do których stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych" i podlegają tym samym w toku likwidacji zaspokojeniu w trzeciej kolejności;
- art. 124 w związku z art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) - dalej: "O.p." - przez brak wyczerpującego wskazania dowodów, którym organ dał wiarę, ustalając wysokość zobowiązań Skarżącej oraz przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i wskazując w tym zakresie wyłącznie na protokół kontroli podatkowej przeprowadzonej przez Urząd Skarbowy B.
W uzupełnieniu materiału dowodowego w sprawie Skarżąca w piśmie z 13 maja 2013 r. wskazała, iż podstawą naliczenia dodatkowego zobowiązania było przyjęcie przez PFRON jako podstawy naliczenia upływu czasu w wymiarze 7 dni od daty faktycznej wypłaty wynagrodzeń, co utożsamiano z datą uzyskania środków. Według natomiast licznych wyjaśnień i interpretacji Izb Skarbowych m.in. z Katowic i Poznania, datą uzyskania korzyści w ulgach podatkowych jest data złożenia deklaracji podatkowych plus 7 dni od daty jej złożenia.
3. Decyzją z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] Minister Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stanowisko Skarżącej, iż momentem "uzyskania środków" jest data złożenia deklaracji podatkowych plus 7 dni od daty jej złożenia, uznał za niezasadne.
Wyjaśnił, że skrócony termin, w jakim pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej ma obowiązek przekazywać środki funduszu rehabilitacji na rachunek bankowy tj. w terminie 7 dni od dnia, w którym środki te uzyskano, został wprowadzony ustawą z dnia 15 czerwca 2007 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 791) obowiązującą od dnia 30 lipca 2007 r., ma więc zastosowanie do wpłat środków funduszu rehabilitacji na rachunek bankowy, których dotyczy decyzja organu pierwszej instancji.