Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Izabela Fiedorowicz, Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Baran, sędzia WSA Piotr Przybysz (sprawozdawca), Protokolant sekretarz sądowy Michał Strzałkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2021 r. sprawy ze skargi B.K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej utrzymującej w mocy decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. oddala skargę.
B.K. (zwany dalej: "Stroną" lub "Skarżącym") na podstawie umowy zamiany zawartej aktem notarialnym z dnia 25 stycznia 2007 r. Rep. A nr [...] nabył za kwotę 642.900 zł lokal mieszkalny nr [...] położony w W. przy ul. [...], a następnie sprzedał go za kwotę 1.470.000 zł aktem notarialnym z dnia 8 grudnia 2010 r. Rep. A nr [...].
W toku czynności sprawdzających przedłożył zaświadczenie o zameldowaniu na pobyt stały w okresie od 20 lutego 2007 r. do 6 października 2010 r. pod adresem: W., ul. [...] oraz kserokopię oświadczenia z dnia 20 grudnia 2010 r. o możliwości skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej, które to dokumenty, w jego ocenie, umożliwiały mu skorzystanie z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej: "u.p.d.o.f.")
Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. (zwany dalej: "Naczelnikiem") w wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego, decyzją z dnia [...] października 2016 r., określił Skarżącemu podatek dochodowy od osób fizycznych za 2010 r. w wysokości 146.776 zł z tytułu sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego. Ustalił bowiem, że Skarżący nie spełnił jednego z warunków niezbędnych do skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f., gdyż nie złożył w wyznaczonym terminie oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ww. ustawy.
Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: "Dyrektor IS)" po rozpoznaniu złożonego odwołania z dnia 2 listopada 2016 r., decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r., utrzymał w mocy ww. decyzję organu pierwszej instancji.
Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, zgodnie z którym Skarżący nie złożył w wyznaczonym terminie oświadczenia wymaganego art. 21 ust. 21 u.p.d.o.f., a tym samym nie spełnił warunku zwolnienia opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nr [...], położonego w W. przy ul. [...]. Powyższa decyzja, doręczona w dniu 5 grudnia 2016 r., stała się decyzją ostateczną, ponieważ nie została przez Skarżącego zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Strona pismem z dnia 27 lutego 2019 r. złożyła do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej zwany "Dyrektorem IAS") w dniu 4 marca 2019 r. wniosek o stwierdzenie na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm., dalej "o.p."), nieważności decyzji Dyrektora IS z dnia [...] grudnia 2016 r. z uwagi na wydanie jej z rażącym naruszeniem prawa, tj. z rażącym naruszeniem art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f.
Według Skarżącego rażące naruszenie ww. przepisu przejawiało się uznaniem, że nie przysługuje mu prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w ww. przepisie, pomimo że spełnił materialny warunek zwolnienia, tj. był zameldowany w lokalu mieszkalnym na pobyt stały przez okres nie krótszy, niż 12 miesięcy przed datą zbycia ww. lokalu mieszkalnego oraz stanowiskiem Dyrektora IAS, zgodnie z którym Strona nie przedstawiła rzetelnych dowodów na złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do uzyskania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f., podczas gdy organ został pośrednio poinformowany o okolicznościach uprawniających do skorzystania przez Stronę z ww. ulgi, tj. za pośrednictwem notariusza i aktu notarialnego zbycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego, w którym zawarte było oświadczenie o zameldowaniu w ww. lokalu przez okres nie krótszy, niż 12 miesięcy przed datą jego zbycia.