Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za lipiec 2011 r. oddala skargę
Zaskarżonym postanowieniem Dyrektor Izby Skarbowej w W. , po rozpatrzeniu zażalenia S. Spółka z o.o. (dalej zwana: Skarżącą lub Spółką), utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] stycznia 2014 r. nadające rygor natychmiastowej wykonalności decyzji z dnia [...] grudnia 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2011 r.
Z motywów zaskarżonego postanowienia wynika, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego w Spółce, decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. określił kwotę podatku, o której mowa w art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej zwana: u.p.t.u.) w łącznej kwocie 27.780.881,00zł za lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2011r. oraz kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za III kwartał 2011 r. w wysokości 5.860,00zł i za IV kwartał 2011r. w wysokości 14.198.00zł. Na podstawie materiału dowodowego stwierdzono, że Skarżąca nie była podatnikiem podatku od towarów i usług, gdyż nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. Ponadto ustalono, że Skarżąca uczestniczyła w łańcuchu dostaw mających na celu wyłudzenie podatku od towarów i usług jako tzw. "bufor". W okresie od lipca do grudnia 2011r. wprowadziła do obrotu faktury na łączną kwotę netto 120.786.440,13zł i VAT 27.780.881,00 zł, umożliwiając innym podmiotom odliczenie tego podatku. Skarżąca złożyła odwołanie od ww. decyzji, co oznacza, iż decyzja ta nie jest ostateczna.
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2014 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. (dalej zwany: NUS) nadał, w trybie art. 239b § 1 pkt 2 i § 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej zwana: O.p.), rygor natychmiastowej wykonalności ww. decyzji z dnia [...] grudnia 2013 r. NUS uprawdopodobniając niewykonanie zobowiązania wskazał, iż wysokość zaległości wielokrotnie przekracza majątek zobowiązanej Spółki co oznacza, że w niniejszej sprawie wypełniona została dyspozycja art. 239b § 1 pkt 2 O.p., tj. Skarżąca nie posiada majątku o wartości odpowiadającej wysokości zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, na którym można ustanowić hipotekę przymusową lub zastaw skarbowy, które korzystałyby z pierwszeństwa zaspokojenia. Podniósł, że Skarżąca świadomie prowadząc rozliczenia w podatku od towarów i usług w sposób nierzetelny wykazała, iż nie dąży do regulowania zobowiązań, zatem wykonanie zobowiązania określonego decyzją nieostateczną nie jest jej intencją.
W zażaleniu Spółka zarzuciła naruszenie art. 145 § 2 O.p. poprzez doręczenie postanowienia Spółce, co w sposób bezsporny wynika z oznaczenia adresata oraz wzmianki informującej o tym kto postanowienie otrzymuje, a nie ustanowionemu przez Spółkę w postępowaniu kontrolnym pełnomocnikowi. Ponadto, zdaniem Spółki, organ nie uprawdopodobnił, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane.